Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Τώρα θα μου πείτε κι η Αθήνα έτσι είναι, αλλά πιστέψτε με, μιλάω για άλλη πόλη. Στην μαυρισμένη λοιπόν αυτή πολιτεία, ένα πρωί, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους αλλά και διασκεδαστικούς τρόπους διδασκαλίας που είχε. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εξεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.
Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε “υπερπολίτης” και αμολήθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως αποδείχτηκε πως ουδεμία σχέση είχε με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά τ'αυγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται πως στα "τέτοια" τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροϊδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, και λόγω προβλήματος λειψυδρίας βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους τσίτσιδος live(sic), κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν κι εκείνοι με τον ίδιο τρόπο να εξοικονομούν νερό. Και voila! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε κατά 12%. Τους επόμενους μάλιστα μήνες, με μια πολύ καλή καμπάνια και δίνοντας χρηματικά "μπόνους" σε όσους έκαναν οικονομία, η κατανάλωση έπεσε κατά 40%!
Όρισε Ημέρα Γυναίκας (τρεις για την ακρίβεια) όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδυ. Το καλύτερο (κατά την άποψη μου) που έκανε; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους, οι φυσικά δεν έχασαν την ευκαιρία να τις χρησιμοποιήσουν στους δρόμους ξεφτιλίζοντας δεόντως όσους έκαναν παραβάσεις, αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.
Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τι που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε από τους κατοίκους της πόλης να πληρώσουν εθελοντικά 10% παραπάνω φόρους. Παρά το περίεργο του εγχειρήματος, 63.000 άτομα άκουσαν το κάλεσμα του και πλήρωσαν το ποσό! Επίσης ένα άλλο που έκανε ο δαιμόνιος αυτός δήμαρχος ήταν το εξής:
ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί μια ομάδα ταξιτζήδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε στην άσφαλτο αστέρια, σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν και πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.
Όχι, δεν πρόκειται τελικά για παραμύθι. Ο τετραπέρατος αυτός δήμαρχος λέγεται Antanas Mockus, και ήταν δήμαρχος της Μποκοτά της Κολομβίας το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός άνθρωπος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό αυτό πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται ευχάριστα τις αλλαγές.
Λέτε άραγε και οι δικοί μας να ευαισθητοποιηθούν κάποτε?
P.s αν κάποιοι ενδιαφέρεστε και για το αυθεντικό κείμενο, οριστε: http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου