Μα γιατί ρε παιδιά...

Για γέλια ή για κλάμματα, Ναμπερ 1

Σε προηγούμενο ποστ είχα γράψει πως οι γιατροί τα ξύνουν εναγωνίως και μάλιστα μέχρι να ματώσουν (sorry El, αλλά έτσι είναι). Δεν έχω πρόβλημα να κάνεις λάθος (κι εγώ έχω κάνει και μάλιστα ουκ ολίγα στην ζωή μου) αλλά ΑΠΑΙΤΩ τουλάχιστον να με σέβεσαι όταν σε παίρνω τηλέφωνο και σου επιστώ την προσοχή σου σε κάτι. ΔΕΝ δέχομαι να με θεωρείς "πολίτη δεύτερης κατηγορίας" μόνο και μόνο επειδή δεν ανήκω στην κλίκα σου και δεν έχω κάνει "40 χρόνια σπουδές" όπως λες για σένα (μεταξύ μας, αυτό δεν σε τιμάει και ιδιαίτερα). Επίσης ΔΕΝ δέχομαι να θάβεις εμένα και την δουλειά μου στον ασθενή και χωρίς να είμαι παρών (να πω κι εγώ δυο κουβέντες για την υπεράσπιση μου, στην τελική). Έχω μάθει στην ζωή μου να είμαι ξεκάθαρος! Κάνεις βλακεία, σε παίρνω τηλέφωνο και το λύνουμε μεταξύ μας. Δεν φταίει σε τίποτα ο ασθενής..

Σήμερα την κοπάνησα από το εργαστήριο.. Αν έμενα, ίσως και να του έκανα κακό του καημένου του ανθρώπου (που τώρα που το καλοσκέφτομαι με το δίκιο του ούρλιαζε, αφού ΕΣΥ σαν μεγάλος οργανοπαίχτης αντί να πάρεις την ευθύνη γι' αυτό που έγινε, τον φόρτωσες σε μένα)...

Προσπαθώντας να βάλω το μυαλό μου σε μια τάξη θυμήθηκα διάφορα περιστατικά των τελευταίων ημερών με σενα και είπα να τα γράψω να σας φτιάξω την διάθεση, καθόσον ακόμα δεν μπορώ να φτιάξω την δική μου...

1) Μα την πίστη μου ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται ρινικές απεκκρίσεις (έτσι έγραφε το μπουκαλάκι campione nasale/faringeo) να βρεθούν θετικές για Trichomonas Aeruginosa. Ή εσύ σκάτωσες τα δείγματα, ή η τύπισσα κάνει κάτι πολύ περίεργα πράγματα στο κρεβάτι της (τον παίρνει από τα ρουθούνια να υποθέσω?...?) Ουδέν σχόλιο. Πάντως από επιστημονικό και μόνο ενδιαφέρον γνώρισε μου την κάποια φορά σε παρακαλώ....

2) Τον παππού στα 92 του, τί τον έστειλες για E.LI.S.A (τεστ για HIV, τον ιό του AIDS) μου λες? Ο καημένος τρέμει ολόκληρος από το Πάρκινσον. Αμφιβάλλω αν είναι σε θέση να τον παίξει, πόσο μάλλον να πηδήξει (αν του σηκώνεται ακόμα, υπόσχομαι να του κάτσω εγώ)!
Και στην τελική, πόσο να ζήσει ακόμα ο παππούς? Ένα, δύο χρόνια? Ακόμα κι αν βγει ΗIV θετικός, δεν θα προλάβει να πεθάνει από AIDS... Κατά μένα, ούτε καν θα το καταλάβει ότι το έχει... Γιατί λοιπόν να τον τρομοκρατείς στα τελευταία του και να τον γεμίσεις ένα κάρο φάρμακα (τα οποία είναι και πανάκριβα) αφού θα είναι τελείως άχρηστο? Μίζα πήρες ή προμήθεια?

3) Τεστ εγκυμοσύνης σε αντρικά ούρα, πρώτη φορά κάνω! Θες να σου πω και το αποτέλεσμα? Αρνητικό. Δεν έπιασε παιδί αυτή την φορά. Πες του να πάρει λίγες ορμόνες, και να ξαναπροσπαθήσει τον επόμενο μήνα... Πάντως βρήκα ερυθρά εκεί μέσα οπότε για πρόσεξε τον λίγο... Α, και αν πιάσει τελικά, πες του να μου κρατήσει κι εμένα ένα κουταβάκι με βούλες...

Έχω κι άλλα πολλά που θέλω να γράψω, αλλά δεν έχω άλλο χρόνο. Δεν μου φταίνε οι κακόμοιροι να στείνοντε στην ουρά και να περιμένουν για τα δικά μου νεύρα... Πάω ξανά πίσω στα υγρά και στα μπουκαλάκια μου... Ευχηθείτε μου καλή δύναμη και..... ΥΠΟΜΟΝΗ. Γρίπη είναι θα περάσει!

Τα νεύρα μου!!!!!

Από τότε πού ξεκίνησε αυτή η κρίση με τον H1N1 δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα. Έκανα τον κάτωθι υπολογισμό και τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά...

5 ώρες καθημερινά μάθημα στο πανεπιστήμιο, μπας και μου δώσουν αυτό το κωλόχαρτο να τελειώνουν μια ώρα αρχίτερα τα βάσανά μου.

5 ώρες τουλάχιστον διάβασμα στην βιβλιοθήκη που πλέον έχω γίνει τακτικός θαμώνας μαζί με όλα τα βλαμμένα πρωτοετάκια, που δεν χάνουν λεπτό να μου σπάσουν τα νεύρα με απορίες του τύπου "γιατί γίνεται έτσι αυτό και γιατί εκείνο κάνει έτσι" και τα λοιπά. Φιλαράκι, έτσι γίνεται και χώνεψε το. Αν θες, στρώσε τον κώλο σου και μάθε το όπως στο είπαν. Λεπτομέρειες δεύτερο και τρίτο έτος. Αν δεν θες, τράβα γίνε τσοπάνης. Επειδή οι γονείς σου δεν χρησιμοποίησαν αντισύλληψη πριν 19 χρόνια, εγώ δεν φταίω να τραβάω τα κέρατα μου τα τράγια κάθε μέρα μαζί σου!

6 ώρες εργαστήριο να κάθομαι να λύνω σταυρόλεξα και να περιμένω να κάνει μπιιπ η κάθε μαλακία μηχάνημα, να αλλάζω μπουκαλάκια, να συμπληρώνω υγρά, τα ματάκια μου να έχουν γίνει σαν της κουκουβάγιας μπροστά στα μικροσκόπια και όλα αυτά για να ανακαλύψω μετά πόσο μαλάκες είναι οι γιατροί ώρες ωρες και μας στέλνουν ότι να 'ναι δείγματα. Αλλά δεν φταίνε αυτοί... Εμείς φταίμε που σπαταλάμε χρόνο και υλικά, να κάνουμε PCR, να βρίσκουμε αντιγόνα, να δούμε αν γίνονται ανοσοσυγκολλήσεις γιατί "λέει" πως το εργαστήριο στο νοσοκομείο έχει φόρτο εργασίας και δεν μπορεί να κάνει όλα τα τεστ για την Influenza Type A και ότι άλλο τεστ σκαρφιστούν ότι δεν μπορούν να κάνουν...

1 ώρα στο μπάνιο (ε, όπως και να το κάνω, οι φυσικές ανάγκες δεν κόβονται). Θα αρχίσω να φοράω καθετήρα και σακουλάκι από δω και πέρα για να μην χρειάζεται να πηγαίνω ούτε καν στο μπάνιο τόσο συχνά. Είδες? πάντα πιστός στο καθήκον! Να δω τί άλλο θέλετε και μου κάνετε την ζωή δύσκολη.

1 ώρα για μαμ στο πόδι και καφέ (ο τελευταίος, είναι ο μόνος που με κρατάει στα πόδια μου να μην καταρρεύσω). Όσο για φαϊ.. Καλύτερα να μην αρχίσω να αναρωτιέμαι τί χημικά τρώω εκεί στην λέσχη. Για να μην μιλήσω για τα χαπάκια (συμπληρώματα διατροφής και Βιταμίνη C) που κατεβάζω για λόγους ασφαλείας...

1 ώρα κάθε μέρα μέσα σε λεωφορεία, λεωφορειάκια και δεν συμμαζεύεται για να φτάσω το πρωί στο πανεπιστήμιο και να φύγω από εκεί ξεθεωμένος το βράδυ.

Μα την αλήθεια, ένας ακόμα τρελαμένος να σκάσει μύτη στο εργαστήριο βήχοντας και κρατώντας στο χέρι το φιαλίδιο με την μπατονέτα, να του το αναλύσω και μάλιστα αμέσως, σας το υπόσχομαι πως θα του το βάλω στον κώλο! Συγχωρέστε την γλώσσα μου, αλλά...

Πάρ' το απόφαση ηλίθιε, στα 30 ΔΕΝ πεθαίνεις από την γρίπη. Ούτε στα 40. Αν αθλείσαι, κάνεις υγιεινή διατροφή, η καρδιά σου είναι σαν μικρού παιδιού και δεν καπνίζεις όπως λες, έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να μας θάψεις ΕΣΥ και ΟΧΙ εσένα η γρίπη. Επίσης, με πιο δικαίωμα έρχεσαι στο εργαστήριο, χωρίς στολή, μάσκα και γαντάκια και μου βήχεις το σύμπαν? Ε? Εγώ μαλάκας είμαι που τα φοράω όλα αυτά, ή γραφικός? Και στην τελική, το γαμημένο το χαρτί στην πόρτα πριν μπεις, το διάβασες?

Και κάτι ακόμα. Επειδή ο/οι παθολόγος/οι στο νοσοκομείο ξύνει/ουν (ομαδικά) τα γεννητικά του/ς με τσουγκράνα και δεν έχει/ουν ιδέα απ' ότι φαίνεται για την νόσο και σου έχει/ουν πει ένα κάρο μαλακίες, εγώ δεν φταίω να κάθομαι να σε παρηγορώ μετά. Αλλη φορά να προσέχεις περισσότερο και να πλένεις τα χεράκια σου, να μην είσαι κοντά σε άτομα που φταρνίζονται κτλπ.

Επίσης, αν ακούς την κάθε γιαγιά στην γειτονιά και τί σου λέει, τράβα να σου κάνει αυτή διάγνωση και θεραπεία. Επειδή ο άντρας της πήρε αντιιικά στα 85 του, αυτό δεν σημαίνει πως κι εγώ έχω και δεν σου δίνω! Στην τελική ρε φίλε είμαι σαδιστής και δεν γουστάρω να σου δώσω, να κάτσεις να ψοφήσεις! Έχω Κολχικίνη κάπου δω, θες ένα σφηνάκι να σου πάνε κάτω τα φαρμάκια και να μην νιώθεις τίποτα μετά?

Α, και που 'σαι, βγαίνοντας από δώ, φρόντισε να σε πατήσει κάνα αμάξι, μπας και γλιτώσει η ανθρωπότητα από σενα και τους ομοίους σου... Βλαμμένοι γιδοβοσκοί! Μπέεεε ρε!

Α, ξέχασα. Τις υπόλοιπες (λίγες) ώρες προσπαθώ και κοιμάμαι...

Το Βιογραφικό μου!

Μιας και ψάχνω για καμιά δουλίτσα, είπα να φτιάξω κι εγώ ένα CV....

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ονοματεπώνυμο: Χάρης ο φωτοβολίδας ή πεταλούδας ή τζαμπατζής ή Χάρος.
Διεύθυνση: Πλατεία Ομονοίας 35 στην γωνία (κοίτα χαμηλά), δίπλα από τον Μπάμπη με τον πατσά.
Τηλέφωνο: Μου το κλέψανε γμ την ατυχία μου! Μόλις το 'χα πάρει. Είχε φωτογραφική μηχανή, μπλου-τουθ, θρι-τζι και αναγνώριση κλήσης. Το 'χα πάρει από ένα «ντου» που κάναμε με τον Βαγγέλη τον Σουγιά στα Εξάρχεια.
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: Όπα, ρε μάγκα! Τι εννοείς με το ηλεκτρονικό; Αλλάξανε τα κόζα; Δεν τα φέρνει πλέον τα γράμματα ο ταχυδρόμος;
Υπηκοότητα: Ο πατέρας μου είναι από την Κέρκυρα και η μητέρα μου από την Σκωτία.
Ημερομηνία γέννησης: 23/02/1985. Αν είναι να μου κάνετε δώρο, πάρτε μου ένα κινητό. Το προηγούμενο μου το φάγανε γμ την ατυχία μου. Διαβάστε παραπάνω.
Οικογενειακή κατάσταση: Εγώ τα 'χω με τη Μαρία από την Σαλόνικα. Έχω και την Σούλα από την Κέρκυρα, κι ένα ανήλικο που για λόγους προσωπικούς δεν μπορώ να σας πω το όνομα του... Απλά πηγαίνω που και που και της πετάω τα μάτια έξω. Ο πατέρας μου είναι παντρεμένος με τη μητέρα μου. Έχω και μια αδερφή. Είναι ..... (δεν θυμάμαι πόσα) χρόνια μικρότερη. Έχω και 8 ξαδέλφια. Τρία από το σόι του πατέρα μου και πέντε από της μητέρας μου. Δεν ξέρω αν σας φτάνουν αυτά; Θέλετε να προχωρήσω και στους άλλους συγγενείς;

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑ
Επαγγελματικό Παρελθόν: Έχω δουλέψει με τον πατέρα μου στα υδραυλικά, αλλά όταν έσπασα το καζανάκι της κυρά Φρόσως και γέμισε το σπίτι σκ...ά με απέλυσε! Ο ίδιος μου ο πατέρας!!! Έχω δουλέψει και με το μηχανάκι πιτσαδόρος. Μια φορά όμως έφαγα την πίτσα! Τι να κάνω ρε παιδιά; Πεινούσα! Δεν θυμάμαι άλλη δουλειά. Ξέρω να φτιάχνω πανό, μολότοφ και να σπάω αυτοκίνητα. Αυτό μετράει στην επαγγελματική πείρα;

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ
Σπουδές: Έχω τελειώσει την πρώτη γυμνασίου χωρίς να μείνω στην ίδια τάξη! Το γιορτάσαμε και με τους κολλητούς, μεθώντας στο κωλάδικο του Σάκη. Επίσης έχω πάει μια φορά σε μάθημα εγγλέζικων. Έφυγα όμως γιατί ο καθηγητής μιλούσε εγγλέζικα και εγώ δεν καταλάβαινα Χριστό! Ξέρω να φτιάχνω πανό χωρίς να κάνω ορθογραφικό λάθος! Αυτό μετράει στις σπουδές;
Άλλες γλώσσες: Μιλάω τη γλώσσα του έρωτα... Ρωτήστε την Άννα από το Παγκράτι να σας πει αν δεν με πιστεύετε.

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ
Ξέρω να χειρίζομαι άριστα το κομπιουτεράκι! Μπορώ να σου κάνω πράξη σε δύο δευτερόλεπτα. Ο αδερφός μου έχει ένα κομπιούτερ σπίτι, αλλά δεν με αφήνει να το χρησιμοποιώ. Θέλω να στείλω καμιά προκήρυξη και δεν με αφήνει!
Excel: Τι είναι αυτά που με ρωτάτε ρε μάγκες; Τι σημαίνει αυτό;
Word: Κόσμος δεν σημαίνει; Είδες που το ξέρω; Όχι, δεν έχω γυρίσει τον κόσμο. Θέλω, όμως, όλος ο κόσμος να έχει ειρήνη.
Launch Microsoft Outlook: Όπα ρε μεγάλε! Αυτό δεν το ξέρει ούτε ο Γιάννης ο Φυτούκλας που έχει πάρει και κάτι διπλώματα στην Αγγλία.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ
Πήγα Πεζικό στην Τρίπολη. Ωραία ήταν. Είχαμε ένα μαλ...α διοικητή, αλλά πέρασα καλά. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με έδιωξαν στον τρίτο μήνα. Τους φάνηκε περίεργο που πήρα το άρμα και έκανα κωλιές και σπιναρίσματα στο στρατόπεδο. Τι φοβήθηκαν; Δεν με έχουν δει στα Λιμανάκια, γι' αυτό φωνάζουν!

ΕΙΔΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ
Ξέρω να φτιάχνω πανό, μολότοφ, να σπάω αυτοκίνητα και να βάζω φωτιές σε συνδέσμους. Επίσης μπορώ να κάψω μηχανάκι με μία κίνηση σε δέκα δευτερόλεπτα. Ο Μήτσος ο Κουβάς μου λέει ότι είμαι ο καλύτερος σε αυτό. Τον λέμε Κουβά γιατί παίζει συνέχεια στοίχημα και χάνει. Κάποια μέρα θα σας μιλήσω γι αυτόν. Α! Μπορώ να στέλνω το κάθισμα 11 μέτρα και 37 εκατοστά μακριά. Μόνο ο Λούης ο Σφηνάκιας μπορεί να με περάσει. Επίσης ξέρω να ρεύομαι για πάνω από 6 δευτερόλεπτα. Αυτό μετράει στις ειδικές ικανότητες;

ΧΟΜΠΙ
Το διάβασμα. Μου αρέσει να διαβάζω τις οδηγίες χρήσεις στα χάπια. Να ξέρω τι παίρνω βρε αδελφέ, είναι και πολλά... Μόνο έτσι με παίρνει ο ύπνος. Α! Διαβάζω και εφημερίδα! Φυσικά την εφημερίδα της ομάδας μου! Μου αρέσει και το διάβασμα στους τοίχους! Διαβάζω όλα τα συνθήματα. Σε ορισμένα απαντώ κιόλας! Συνήθως φτιάχνω πανό, μολότοφ και σπάω αυτοκίνητα και τζαμαρίες. Αυτά μετράνε σαν χόμπι;

ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Είμαι Ψάρι. Προχθές το έμαθα που έβλεπα Μενεγάκη. Όχι, δεν ξυπνάω πρωί για να δω πρωϊνάδικα. Έχω μια Α' καλλιέργεια. Απλώς εκείνη τη μέρα μόλις είχα μπει σπίτι και έβαλα τηλεόραση για να κοιμηθώ. Είχαμε πάει με τα φιλαράκια στο γήπεδο το προηγούμενο βράδυ. Πολύ κούραση μωρέ αδελφάκι μου! Ξέρεις πως είναι να σε κυνηγάνε οι μπάτσοι και εσύ να κουβαλάς τρεις σιδερόβεργες, δύο κασόνια, ένα κρύπτοναιτ, ξέρετε, αυτό το ματζαφλάρι που δένουμε τα μηχανάκια και το πανό. Πήγαν να μας κλέψουν το πανό τα μου...α! Μας έκαναν ένα ντου, αλλά κατάφερα και το μάζεψα! Άμα το έχανα θα φρίκαιρνα! Δύο μήνες το έφτιαχνα! Όχι γιατί ήταν μεγάλο, αλλά γιατί έψαχνα να βρω πως γράφεται το «κουφάλες». Ο Μάκης ο Μπαζουκάς μου έλεγε ότι γράφεται με αι!

Υ.Γ: Αν μπορείτε πάρτε με σε αυτή τη δουλειά! Χρωστάω 32 κλήσεις για το μηχανάκι. Τον άλλο μήνα έχω δικαστήριο. Σας παρακαλώ πάρτε με στη δουλειά. Είμαι καλό παιδί. Αν γίνεται μόνο μη με βάζετε να δουλεύω σε μέρες Τσάμπιονς Λιγκ. Θέλω να πηγαίνω γήπεδο...

Περί θεού...

Μα βγάζει νόημα να πιστεύεις πως ένα Εβραϊκό Ζόμπι, που ήταν ο πατέρας του εαυτού του και γεννήθηκε από παρθένα μάνα, μπορεί να σε κάνει να ζήσεις αιώνια, αν και μόνο αν, τρως συμβολικά τη σάρκα του και πίνεις το αίμα του και τηλεπαθητικά του λες ότι το δέχεσαι σαν αφέντη σου, έτσι ώστε να μπορέσει να αφαιρέσει από την ψυχή σου μια κακιά δύναμη η οποία υπάρχει στην ανθρωπότητα, γιατί μία γυναίκα η οποία δημιουργήθηκε απ' το πλευρό ενός άντρα, ο οποίος ήταν δικό του δημιούργημα πείστηκε από ένα φίδι που μιλάει, να φάει ένα μήλο από ένα μαγικό δέντρο?

Βγάζει απόλυτο νόημα, no? Και όταν σε αυτό το ζόμπι πιστεύουν πάνω από 1.5 δισεκατομμυριο εξωγήινοι (εγώ δεν πιάνομαι) τότε το νόημα δένει το ζόμπι, ξινίζει η φέτα... Κι εγώ τραβάω τα μαλλιά μου!

Σκόρπια φύλλα μιας ζωής

Παντού παρών εκείνος ο αέρας της συνωμοσίας, που γεννιέται μεταξύ εκείνων που είναι στο πόδι από την αυγή. Ένας αέρας σχεδόν ανωτερότητας που απορρέει από την κοινή τους εμπειρία, να έχουν δει να εξαφανίζεται σιγά σιγά η νύχτα και να γλυκοχαράζει ο ήλιος...

Ανκόνα, η πόλη με τα δυο πρόσωπα και με τα χιλιάδες βλέμματα. Ανκόνα η μυστηριακή, η γνώριμη και η παράνομη. Μια πόλη φωτισμένη και όμως τόσο σκοτεινή κατά βάθος...

Ξεκίνησα ένα μικρό οδοιπορικό χτες το βράδυ (δεν με έπιανε ύπνος) κατά τις 23.00 και το ξημέρωμα με βρήκε να καπνίζω μόνος στην είσοδο του λιμανιού, με τα πόδια βουτηγμένα στο νερό, βλέποντας τον ήλιο να ανεβαίνει στον ορίζοντα, με μόνη μου συντροφιά τους γλάρους, τον φάρο και τα ψαροκάικα που γύριζαν από τα μακρινά και δύσκολα ταξίδια τους...

Είναι αυτές οι μονές ώρες της ημέρας, που ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή, σε συμφωνία, ή ακόμα και σε ρήξη με το εσωτερικό εγώ του, και είναι εκείνες κατά τις οποίες παίρνει και τις πιο σημαντικές αποφάσεις, κάνει αυτοκριτική, κρίνει τον κόσμο γύρω του, και γενικότερα ξανανακαλύπτει ποιος είναι, από πού ήρθε και πώς πρέπει να συνεχίσει να πορεύεται στην ζωή του...

Οι αποφάσεις? Πολλές και δύσκολες να ειπωθούν. Πιο δύσκολο ακόμα όμως να πραγματοποιηθούν. Θα προσπαθήσω όμως... Και πού ξέρεις, ίσως κάτι καλό να βγει από όλο αυτό.

Ως την επόμενη λοιπόν. Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!

Τον θυμάστε καθόλου??

Έφαγα φλασιά απίστευτη σήμερα με τον Dr. Dreez...
Ευτυχώς που υπάρχει και ο Γιουτιούμπας και τα ξαναβρήκα.
Ετσι, για να θυμηθουμε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!!

Αφιερωμένο στην El, τον Τρελογιατρό και όλα τα υπόλοιπα καρντάσια που με διαβάζουν που και που!

Για γέλια (ή για κλάμματα)

Ξέρετε τί είναι το σκοτάδι? Σύμφωνα με τον Albert Einstein δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έλλειψη του φωτός. Το ίδιο και το κρύο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έλλειψη θερμότητας. Συνεπώς, αν τα βραβεία Nobel μετρούσαν (πλέον ούτε και γι'αυτό είμαι σίγουρος) κατά κάποιο τρόπο την εξυπνάδα, την σοβαρότητα και την κατάρτιση ενός επιστήμονα, πολιτικού προσώπου ή ανθρώπου των γραμμάτων, τα βραβεία Ig Nobel που δίνονται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου, δεν θα μπορούσαν παρά να μετρούν την έλλειψη των παραπάνω ιδιοτήτων... Οι προτάσεις φέτος πολλές. Πάνω από χίλιες σε κάθε κατηγορία. Εγώ θα σας παραθέσω τις πιο διασκεδαστικές (κατά εμένα), χωρίς όμως τα ονόματα των ερευνητών (αρκετό κράξιμο θα φάνε σε λίγες ώρες)...

1) Ο ιός H1N1 (η γριπούλα που μας έχει κάνει τα γεννητικά πεπόνια, τον τελευταίο καιρό) μπορεί να μεταφερθεί στον άνθρωπο και από τα ζώα (και με μεγάλη πιθανότητα, 94%) κατά την διάρκεια.... Σεξουαλικής επαφής! (Καλή μου γουρουνίτσα πες μου σε παρακαλω, πότε ήταν η τελευταία φορά που αρρώστησες?)

2) Οι μπαμπουίνοι στην αιχμαλωσία, ελλείψει θηλυκών, μπορούν να αυτοϊκανοποιηθούν μέχρι και 15 φορές κατά την διάρκεια μιας ημέρας (Μωρε μπράβω αντοχές... Και δεν πιάνεται το χέρι τους ήθελα να 'ξερα??)

3) Τα δελφίνια, όπως και οι άνθρωποι, είναι τα μοναδικά είδη (ζώα ήθελα να γράψω, αλλά σέβομαι τα δελφινάκια) στο ζωικό βασίλειο, που κάνουν σεξ και για ευχαρίστηση! Δεν έχει παρατηρηθεί κανένα άλλο είδος με παρόμοια συμπεριφορά (και πως κατάλαβαν οτι η δελφινούλα το κάνει μόνο για την πλάκα της ε? άλλο ανεξήγητο..)

4) Κατά την διάρκεια της εγγυμοσύνης, οι θηλυκές θαλάσσιοι λέοντες, χρησιμοποιούν ένα είδος στοματικού σεξ, για να κατευνάσουν τις ορμές των αρσενικών (Τώρα μάλιστα! Άραγε γιατί οι θηλυκές του δικού μας είδους το αποφεύγουν συνήθως??)

5)Το λιοντάρι, έχει παρατηρηθεί πως κατά την αναπαραγωγική περίοδο, εκτός από τις θηλυκές του δικού του είδους μπορεί να πηδήξει και θηλυκά άλλων ειδών (ίαινες, τσιτάχ, τίγρεις) μέχρι και... μικρές αντιλόπες!!! (Τί να κάνεις άμα οι ορμόνες σου βαράνε κόκκινο? Αλλά πολύ σαβουρογάμης ρε παιδάκι μου. Ότι κινείται το πηδάμε...)

Και περνάμε σε άλλες κατηγορίες:

1)Έχουμε τον καθηγητή που πέρασε 3 χρόνια από την ζωή του μέσα σε αντρικές τουαλέτες, ψάχνοντας να βρει μια μέθοδο αποφυγής των γκραφίτι που βλέπουμε συχνά στους τοίχους. Και σύμφωνα με τα σχόλια του, η μέθοδος δουλεύει άψογα (αμα βρουν και μέθοδο να μας κόψουν το σεξ και το τσιγάρο εκεί μέσα, εγώ μεταναστέυω σε άλλον πλανήτη!)

2η στην λίστα η δοκτωρέσσα που κατασκεύασε το Σουτιέν μάσκα αερίων. Σε περίπτωση βιολογικού - Βιοχημικού πολέμου, μπορεί να μετατραπεί σε δύο "Hepa 2" μασκες επικάλυψης για την προστασία των αεραγωγών (ξέρετε, στοματάκι και μυτούλα)... Ουδέν σχόλιον

Και τέλος Παραραραμ παπαμ, το βραβείο Ιατρικής, στον ερευνητή που ανακάλυψε τον τρόπο να μας σταματήσει το ενοχλητικό λόξυγγα με..... Ναι ναι δεν κάνω πλάκα, με.... Ψηφιακά ελεγχόμενο δονητή για τον ερεθισμό του Ορθού ή κοινώς του κόλου (κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ, ευχαριστώ τους συνεργάτες μου που με βοήθησαν και με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια... Αν και πρέπει να παραδεχτώ πως κατά την διάρκεια αυτής της έρευνας, κυριολεκτικά τους ξεκόλιασα!)

Αυτά... Αν θέλετε να μάθετε και τα υπόλοιπα βραβεία, ορίστε το site....

http://improbable.com/

Καλή διασκέδαση!

Έτσι, γιατί έχω κέφια

Οι βάρβαροι όταν θέλουν να ονοματίσουν τον ομοφυλόφιλο χρησιμοποιούν τη λέξη gay, άντε το πολύ -πολύ homosexual.

Τι απίστευτη λεξιπενία!

Ενώ εδώ, στο λίκνο της φιλοσοφίας, στην χωρα με την αρχαιότερη κ πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου:

Το καβαλάει το καλάμι, το κρεμάει το κουρτινόξυλο, την υψώνει τη σημαία, τον σκαλίζει τον κήπο (σκυφτός), το χουφτώνει το γκλομπ, το τινάζει το λάστιχο (ποτίσματος), το πιτσιλάει το ποτιστήρι, το λαξεύει το μάρμαρο, την αμολάει την πετονιά, τη βάζει τη διπλή ταρίφα, το σουβλίζει το αρνάκι, τις τινάζει τις ελιές, το τραβάει το καζανάκι, τις σιγοβράζει τις φακές, το τρυγάει το αμπέλι, τις μελώνει τις δίπλες, το ισιώνει το παλούκι, τη σφίγγει την τανάλια, την ψυλλιάζεται τη δουλειά…

…τα σπάει τα μπετά, το σφυρίζει το πέναλτι, το λαδώνει το G3 (!), το ξυρίζει το φραγκόσυκο, τον ζαχαρώνει τον κουραμπιέ, τον ξυρίζει τον πίθηκο, την ξεφλουδίζει τη μπανάνα, το γυρίζει το μπιφτέκι, το γυαλίζει το παρμπρίζ, τα αλατίζει τα τουρσάκια, την ποτίζει τη γλαστρούλα, τα πατάει τα σταφύλια, τον λαδώνει τον σουμιέ, το φοράει το κολάν, το κουρεύει το γκαζόν, την κουνάει την καμπάνα, το καταπίνει το λουκούμι, το πασαλείβει το μιλφέϊγ, την τρώει τη σαντιγί, το ρουφάει το εκμέκ, τον μελώνει τον ζελέ, τον μπουκώνει τον γιαρμά, τη φουσκώνει τη σαμπρέλα, τον ψιλοκόβει τον πατσά, το κουρδίζει το ρολόι, το καίει το CD (?)…

…τη δουλεύει την αντλία, την ξυρίζει τη Χουάνα (!), το ταΐζει το Λιζοπαϊν στον Ροχέλιο (!!), τον προσκυνάει τον τελέστορα (από τα κοσμητικά επίθετα που αποδίδει ο Δημοσθένης –ένας είναι, βρε, ο Δημοσθένης- στον θεό Απόλλωνα), τον πατάει τον ναργιλέ, το ξύνει το καρότο, τον κουμπώνει τον σύρτη, τις γουστάρει τις οπίσθιες προβολές, τη στύβει τη σουπιά, το τρώει το σαγανάκι, το φέρνει βόλτες το καβούρι, τον τηγανίζει τον σπάρο, τη σπαρταράει τη συναγρίδα, τον τηγανίζει τον κιοφτέ, το ζαλίζει το κουνούπι, τον απλώνει τον τραχανά, το χαϊδεύει το γατάκι, τον λαδώνει τον μεντεσέ, τον ψαρεύει τον ροφό, το συνδέει το scart (!), το ρουφάει το αυγό…

…την αλείφει τη μερέντα, το αλατίζει το πιπέρι, το ανοιγοκλείνει το συρτάρι, τον φουσκώνει τον Αγιοβασίλη (!!), το χτενίζει το κανταΐφι, το ραντίζει το οικόπεδο, την καθαρίζει την πατάτα, το κόβει φέτες το αγγούρι, το τυλίγει το σουβλάκι, το ξεφλουδίζει το ακτινίδιο, τη βουτάει την παπάρα, το ρουφάει το αχνιστό, τη μαδάει τη μαργαρίτα, το σφίγγει το μπουλόνι, τον σουρώνει τον φιδέ, τη χαλαρώνει τη βαλβίδα, το τινάζει το χαλί, το φοράει το γουνάκι, τον κάνει βαθιά τον σταυρό του, το σαλιώνει το πούρο, το αλευρώνει το μπαρμπούνι…

…το γεμίζει το παστίτσιο, τον φιστικώνει τον μπακλαβά, το γυρίζει το κεμπάπ, το γυαλίζει το πόμολο, το βάζει το ψητό στο φούρνο, τις ρίχνει τις τιράντες, το σηκώνει το σακάκι, τη μελώνει την τηγανίτα, το φουρνίζει το κρεατάκι, το λαδώνει το παξιμάδι, το σηκώνει το ράσο, την τρίβει τη λαμπάδα, τον ανοιγοκλείνει τον διακόπτη, το ξετυλίγει το πηνίο, τον τρώει τον δρόγγο (ψάρι), τη βάζει την κάλτσα στο συρτάρι, του το πατάνε το γρασίδι, το μπουκώνει το πιροσκί, τον κρατάει τον στυλό (sic), το ρουφάει το μεδούλι, την τινάζει την αμυγδαλιά, την κουνάει την αχλαδιά, την προωθεί την κλήση, το μαστιγώνει το δελφίνι (!!)…

… την ξυρίζει τη μαϊμού, το ρίχνει το κρέας στο πορτ μπαγκάζ (!), τη σουζάρει την… κοσμοσφαίρα, τον ξεφλουδίζει τον γιαρμά, το αφαλατώνει το νερό, την καπακώνει τη λεκάνη, τις αλλάζει τις ταχύτητες, το μουχλιάζει το ροκφόρ (!!), το λαδώνει το κουλούρι, το γυαλίζει το κουτάλι, την τρίζει την όπισθεν, τον σφίγγει τον μπότζο, την ακούει ΟΛΗ (!!!)....

Αυτά είναι μόνο μερικά απ' όσα βρήκα στον Γούγλη... Σας φτάνουν??

Α, ωραία.....

Άλλα λέω και άλλα κάνω τελικά. Νομίζω όμως οτι αξίζει τον κόπο να γελάσετε λίγο πάντως!
Το τραγουδάκι γαλλικό, και καθώς δεν ήμουν σίγουρος για κάποιες λέξεις άφησα κάποιον άλλο να το μεταφράσει... Και ιδού το αποτέλεσμα.

Η μετάφραση αλα Babel fish:

Έναντι τη Θάλασσα Lyrics by Passi:

Δεν διαλέγει ούτε η προέλευσή του,
ούτε το χρώμα του δέρματός του (μια χαρά ως εδώ)
όπως ονειρεύεται το d' μια ζωή του κάστρου (το ποιό????)
Πότε ζει το γκέτο να γεννηθείτε l' etau γύρω από το λαιμό (ποιό γύρω από τον λαιμό???)
όπως Cosette για Hugo να γεννηθείτε treillis (να γεννηθείτε τρελοί μήπως?)
μέσα στη σύγκρουση και να ζητήστε πολύ μέγιστος. (ζήτησα μέγιστος αλλά δεν μου έδωσαν...)

Γιος του C.O.N.G.O αυτή η έχθρα j' έχετε στο M.I.C.R.O j' έχετε το l' βάρος των λέξεων. (άμα j'έχουμε, οκ... Ποιός είναι ο γιος του Κονγκό??)
να βγείτε το d' κάτω, να ονειρευτείτε για να σχίσει αυτόν τον (εντάξει, αρκετά καλά..)
που γίνεται πίνακα d' όπλα, των δακρυ'ων, γεγονός του αίματος και των αναφιλητών.

Calogero: Έναντι τη θάλασσα J' θα είχε να αυξηθείτε (ποιός, η θάλασσα??)
Αντιμετώπιση ενάντια στη γη J' μπορούσε να πεθάνει
Που σηκώνομαι me Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. (και το πας πού ρε φίλε???)

Passi: Tous les deux της ίδιας πλάκας. Και που απογοητεύονται tous les deux.
(πάλι καλά που δεν μετέφρασε κι αυτό γιατί θα τον έβριζα)
Calogero: Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου (καλά κάνεις)

Passi: C' είναι η ξηρασία σε μια γη ή το l' αυτός n' παύση (κρίμα, και ξεκίνησε τόσο ωραία...)
να σπείρει τη θλίψη μέσα στα μάτια που n' μπορεί να κλαψει το j' έχει τα πολλά μακρινά όνειρα. (κάτι πάει να γίνει..)
j' me είναι τόσο επαναστατικός, j' έχει πιει πολλά baratin (τί έχει πιεί λέει???)
και ca m' υπερβολικά μεθυσμένο. (καλό....)
Μέσα στη ζωή έχει εκεί συνδέσεις βασικά και συνδέσεις έχουν το μέγεθος, (τί συνδέσεις, ευρυζωνικές??)
t' as ένα ευρώ ή η σύνδεση του l' αποσπω, εκεί στο l' Κράτος, τα RMmistes, (Α,σε κλέβουν δλδ..)
τα " t' as qu' Α taffer. " Εάν t' είναι είναι κάτω το cravacher. (το ποιό είναι κάτω???)
Εάν t' είναι είναι κάτω το cravacher, το t' as qu' Α να απελευθερώστε. (πάλι το 'χασα...)
T' γνωστός as ca εσύ, l' επιθυμία d' να τσεπώστε patates, (εγώ τσεπώνω πατάτες, εσύ??)
να είναι αριστερά ευθύς έναντι τη θάλασσα μακρινός των galeres. (πείτε του πως δεν υπάρχουν πια γαλέρες, σας παρακαλώ....)
T' γνωστός as ca, l' επιθυμία του d' t' να βγείτε να διανείμει patates (άμα επιθυμεί να διανείμει πατάτες, πρόβλημα του, οκ?)
ευθείες αριστερές με έναν αέρα patibulaire (έναν αέρα τί????)

Calogero: Έναντι τη θάλασσα J' θα είχε να αυξηθείτε
Αντιμετώπιση ενάντια στη γη J' μπορούσε να πεθάνει Που σηκώνομαι me Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. (δεν τα ξαναλέω, διαβάστε παραπάνω)

Passi: Όλοι δύο της ίδιας πλάκας Και που απογοητεύονται όλοι δύο (ποίοι όλοι είναι δύο, κι εγώ πού είμαι??)

Calogero: Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου Έναντι τη θάλασσα C' είναι εσύ που αντισταμένος
(Τί είμαι εγώ λέει?? αντισταμένος???)
Αντιμετώπιση ενάντια στη γη Το όνομά σας στην απαρίθμηση όλος σας να είσαι Cite το που προσάγεται (και είναι έγκλημα αυτό τώρα???)

Passi: c' ανατολή l' ιστορία αυτού του φτερού που s' πνίγει μέσα στην πίσσα, (εμένα? 8α το σκίσω!!)
αυτήν την ύλη η του οποίου χώρα n' το Α κάνει την απόκτηση, αυτός που σηκώνεται (κάτι πάει να πει, αλλά χάνεται μέσα στον ποιητικό οίστρο)
se, repart a fond, στοχεύει το Πάνθεον, το j' στη θέση σε εκείνοι που έχουν,
l' έχει όπως μου potes l' έχει. Θέλει να αγγίξει τον ουρανό étoile (εγώ τον ουρανό μπλέ ξέρω...Τώρα μαθαίνω πως είναι étoile)
χωρίς χαμηλώνοντας το l' παντελόνι. (ώπα, δεν γυρίζουμε τσόντα!)
Πάρα πολύ λίγοι καλές νεράιδες και ένα υπερβολικά Cendrillon. (μα είναι τόσο Cendrillon...)
Calo-Passi 2004 πράξη.
Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. Που σηκώνομαι me Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. (ας πούμε πως βγάζει νόημα.)
Passi: Όλοι δύο της ίδιας πλάκας Και που απογοητεύονται όλοι δύο (δεν θα τα ξαναλέμε)
Calogero: Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. (πάρτο, τί να σου πω...)
Passi: Όλοι δύο της ίδιας πλάκας Και που απογοητεύονται όλοι δύο
Calogero: Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου.

Passi: Δεν διαλέγει ούτε την προέλευσή του, ούτε το χρώμα του δέρματός του όπως ονειρεύεται το d' μια ζωή του κάστρου Πότε ζει το γκέτο να γεννηθείτε l' etau γύρω από το λαιμό όπως Cosette για Hugo να γεννηθείτε treillis μέσα στη σύγκρουση και να ζητήσει πολύ μέγιστος. (άντε πάλι το μέγιστος... Αφού σου είπα, δεν δίνουν!!!)
Γιος του C.O.N.G.O αυτή η έχθρα j' έχει στο M.I.C.R.O (σ'έχει στην μπούκα μήπως??)
j' έχει το l' βάρος των λέξεων.
να βγείτε το d' κάτω, να ονειρευτείτε για να σχίσει αυτόν τον που γίνεται πίνακα d' όπλα, των δακρύων, γεγονός του αίματος και των αναφιλητών.
Έναντι τη θάλασσα Θέλει όλοι να αυξηθεί (Α, η θάλασσα λοιπόν...)
Calo-Passi υπερβολικά νέος για να πεθάνει (ο ποιός???)

Και τώρα η σωστή μετάφραση κατά μένα:

Κοιτώντας τη θάλασσα Lyrics by Passi:

Passi:
Δεν διαλέγουμε ούτε την καταγωγή
ούτε το χρώμα του δέρματός μας
όπως το ότι ονειρευόμαστε τη ζωή σ' ένα κάστρο
όταν ζούμε στο γκέτο
Γεννημένοι με τη μέγγενη γύρω από το λαιμό,
όπως η Cosette του Ουγκό.
Γεννημένοι σε σπίτι από πανί,
ενώ μαινόταν η σύγκρουση
Και ανεβήκαμε ψηλά

Γιοι του C.O.N.G.O
Για το μίσος που τρέφω για τους M.I.C.R.O, λόγια πολλά έχω να πω
που βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής μου.
Ονειρεύομαι να ξεσκίσω αυτόν τον πίνακα που φτιάχτηκε με όπλα,
με δάκρυα, με αίμα και αναφιλητά

Refrain (Calogero)
Κοιτώντας τη θάλασσα
Έπρεπε να μεγαλώσω
Κοιτώντας τη στεριά
Έπρεπε να πεθάνω
Ξαναστέκομαι στα πόδια μου
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά (δις)

Passi
Είμαστε κι οι δυο από (το ίδιο υλικό?? όχι ακριβώς, είμαστε ίδιοι)
Είμαστε κι οι δυο απογοητευμένοι (λέει κάτι ακόμα, αλλά το χάνω)
Calogero
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά

Passi
Ξερή είναι η γη όπου αναπαυόμαστε
και σκορπάει θλίψη
Σε μάτια που δεν μπορούν να κλάψουν, έχω πολλά όνειρα μακρινά
Έχω εξεγερθεί τόσες φορές, με παραμυθιάσαν άλλες τόσες
Κι αυτό με εξοργίζει
Η ζωή χτυπά στην κοιλιά, χτυπά στα πλευρά
Από το «δεν έχεις φράγκο/ευρώ», στο χτύπημα ?
Είναι το Κράτος, οι RMίτες, αυτοί που σου λένε «δεν έχεις παρά να...?
Αν είσαι στον πάτο, πρέπει να λιώσεις στη δουλειά.
Αν είσαι στον πάτο, πρέπει να λιώσεις στη δουλειά, δεν μπορείς να χαλαρώσεις.
Δεν ξέρεις πώς είναι να πρέπει να καταπίνεις τις προσβολές
Να είσαι στην αριστερή πλευρά, κοιτώντας τη θάλασσα μακριά από τις φυλακές
Δεν ξέρεις πώς είναι να πρέπει να βγεις να μοιράσεις πατάτες
Στην αριστερή πλευρά, με τον αέρα /φόβο της αγχόνης...

Refrain

Passi
Είμαστε κι οι δυο από (το ίδιο υλικό?? όχι ακριβώς, είμαστε ίδιοι)
Είμαστε κι οι δυο απογοητευμένοι (+και κάτι ακόμα)

Calogero
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά
Κοιτώντας τη θάλασσα
Είσαι αυτός που αντιστέκεται
Κοιτώντας τη στεριά
Το όνομά σου είναι στη λίστα
Με όλο σου το είναι
Καλεσμένος να είσαι εκεί

Passi
Είναι μια ιστορία από την πένα που ασφυκτιά μες το κατράμι
Αυτό το γκρίζο υλικό που καμιά χώρα δεν έχει κατακτήσει
Στεκόμαστε στα πόδια μας, απαντούμε από τα βάθη
Σημαδεύουμε το Πάνθεον
Δίνω μια σ' αυτούς που ήδη έχουν
Την έχω, όπως την έχουν και οι φίλοι μου
Θέλουμε να αγγίξουμε τον έναστρο ουρανό,
χωρίς να κατεβάσουμε τα παντελόνια
Πολλές μικρές καλές νεράιδες και πολλές Σταχτοπούτες.
Calo και Passi, 2004, δράση.

Refrain

Ονειρεύομαι για τελευταία φορά
Ξαναστέκομαι στα πόδια μου
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά

Passi
Είμαστε κι οι δυο από (το ίδιο υλικό?? όχι ακριβώς, είμαστε ίδιοι)
Είμαστε κι οι δυο απογοητευμένοι

Calogero
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά

Passi
Είμαστε κι οι δυο από (το ίδιο υλικό?? όχι ακριβώς, είμαστε ίδιοι)
Είμαστε κι οι δυο απογοητευμένοι

Calogero
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά

Passi
Δεν διαλέγουμε ούτε την καταγωγή
ούτε το χρώμα του δέρματός μας
όπως το ότι ονειρευόμαστε τη ζωή σε ένα κάστρο
όταν ζήσουμε στο γκέτο
Γεννημένοι με τη μέγγενη γύρω από το λαιμό,
όπως η Cosette του Ουγκό.
Γεννημένοι σε σπίτι από πανί,
ενώ μαινόταν η σύγκρουση
Και ανεβήκαμε ψηλά

Γιοι του C.O.N.G.O
Για το μίσος που τρέφω για τους M.I.C.R.O, λόγια πολλά έχω να πω
που βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής μου
Ονειρεύομαι να ξεσκίσω αυτόν τον πίνακα που φτιάχτηκε με όπλα, με δάκρυα με αίμα και αναφιλητά

Κοιτώντας τη θάλασσα
Όλοι θέλουμε να μεγαλώσουμε
Ο Calo και ο Passi είναι πολύ νέοι για να πεθάνουν

Tώρα βγάζει νόημα, no?

Υ.Γ. Άλλαξα λίγο την σειρά των λέξεων για να βγάζει πιό πολύ νόημα, αλλά όχι πολύ

Γιατί είναι ωραίο να ξυπνάς χωρίς πόνο!

Αν και δεν συνηθίζω να ανεβάζω πολλά βίντεα στο μπλογκάκι μου (πόσο μάλλον δύο στην σειρά) δεν βρήκα κάτι καλύτερο να γράψω από μόνος μου (και σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ και πολύ σήμερα, έχω όλον τον κόσμο να γευτώ περπατώντας). Τρία ζήτω για τον μάγκα που ανακάλυψε την Παρακεταμόλη!!!! ΖΗΤΩ ΖΗΤΩ ΖΗΤΩ!!!!

Μια γλυκιά καλημέρα

Για όσους ξυπνήσατε από την "σωστή" πλευρα του κρεβατιού σήμερα

Πονάω λέμε

Δεν πρέπει να πιώ άλλο αναλγητικό

Κάνουν κακό στο στομάχι

Πάλι θα μαστουρώσω, με συνταγη γιατρού

και θα γελάω μόνος

Μην παίρνεις πολλά, κινδυνεύεις από εξάρτηση, "πάλι"

Μήπως να κάτσω στο κρεβατάκι να δω ταινία

Δεν γαμιέται λέω γω, πάω για διάβασμα!

Ανάποδες σκέψεις, από άνθρωπο που ξύπνησε ανάποδα...

• Αν τα βατράχια πηδάνε όλη την ώρα, τότε πως τα κάνουν τα παιδιά?
• Αν η Παναγία ήταν παρθένα όταν γέννησε τον Ιησού, και παρέμεινε, τότε πως ακριβώς τον έβγαλε? Με Καισάρικη ή από το στόμα?
• Μα ακόμα να ψοφήσουν τα κωλοκούνουπα?
• Τί ακριβώς σημαίνει η φράση "είμαι πνιγμένη"? Τότε πως μπορείς και μου μιλάς? Έχει το τηλέφωνο σήμα κάτω από το νερό? Ή μέσα στο μνήμα?
  
• Αφού βρέχει επί δυο μέρες και έχει καθαρίσει τα πάντα, γιατί η πόλη μου βρομάει ακόμα χειρότερα κι από υπόνομο?
• Αφού ο καφές υποτίθεται σε ξυπνάει (κι εγώ έχω πιει δύο ήδη) τότε γιατί ακόμα νυστάζω?
• Τί λέγανε οι παππούδες μας? "ήλιος με βροχή, σαν παντρεύονται οι φτωχοί"? Μα πόσους φτωχούς πια έχει αυτή η κωλόπολη. Και όλοι μαζί βρήκαν να παντρευτούν?
• Όταν στο νοσοκομείο ο γιατρός σε εξετάζει μαζί με άλλους 5 ασθενείς ταυτόχρονα (όλοι με τα ίδια συμπτώματα - στην ίδια λέσχη φάγαμε) δεν θα έπρεπε να σου κάνει και έκπτωση, λόγω μεγάλης παραγγελίας?
• Γιατί η ελληνική πίτα με γύρο, που ξεκίνησε ως το γεύμα των πιο φτωχών, πλέον κοστίζει τόσο πολύ?
• ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ακόμα να ψοφήσουν τα κωλοκούνουπα?
• Όταν λέμε "όποιος έχει την μύγα"... Πού την έχει, γιατί την έχει και στην τελική, γιατί δεν την αφήνει να φύγει? Για δόλωμα την κρατάει?

Αυτά τα πολλά... Πάω να στρώσω τον κολαρίνο μου μπας και διαβάσω καθόλου σήμερα

Έχω τις κλειστές μου σήμερα....

Εντάξει, σαν βίντεο δεν είναι και το καλύτερο, αλλά είναι το μόνο που βρήκα με την "πιο γλυκιά" φωνή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (η καλύτερη εκτέλεση κατά εμένα)

Ιδανικός κι ανάξιος εραστής

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Γιάννης Σπανός

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες...


Μα είναι να μην ανατριχιάζεις κάθε φορά που το ακούς?

Εκείνος κι εκείνη στο αυτοκίνητο

Μια αληθινή ιστοριούλα. Για ευνόητους λόγους (θ'ακούσω γκρίνια που το ανέβασα μετά) ονόματα και τοποθεσίες παραλείπονται....

Α: Λοιπόν, η απόσταση που έχουμε να καλύψουμε είναι σχετικά μεγάλη, αλλά εύκολη. Θες να οδηγήσεις εσύ και να σου λέω εγώ πώς θα φτάσουμε?

Γ: Καλύτερα οδήγα εσύ. Εγώ πιάνομαι τόσες ώρες στο τιμόνι...

Α: Μα αφού δεν τα καταφέρνεις καλά με τον χάρτη... Καλύτερα οδήγα εσύ και στην διαδρομή σταματάμε αν θες να ξεπιαστείς.

Γ: Όχι, οδήγα εσύ. Πιο γρήγορα θα φτάσουμε χωρίς στάσεις. Κι εξ΄άλλου εσύ την διαδρομή την ξέρεις...

Α: Πάνε χρόνια που την έκανα, δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα πια. Γι' αυτό παίρνω και τον χάρτη μαζι μας.

Γ: Καλά, δεν πειράζει. Λοιπόν οδηγάς εσύ κι εγώ θα σου λέω. Μόνο πήγαινε σιγά στις διασταυρώσεις, να προλαβαίνω να διαβάζω τις ταμπέλες.

Α: Όπως θες. Να σου ζωγραφίσω μήπως την διαδρομή στον χάρτη για να μην μπερδευτείς?

Γ: Ξέρω να διαβάζω τον χάρτη κι απο μόνη μου! δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου.

Α: Μα εγώ δεν... Για σένα το έλεγα....

Γ: Απλά οδήγα!

Α: Ότι πείτε ταγματάρχα μου!

Γ: Και ο σαρκασμός κομμένος!

Ξεκινάμε...

Γ: Στην επόμενη κόψε δεξια....

Α: Κοίτα, μέχρι να βγούμε από την πόλη ξέρω, το κάνω κάθε μέρα. Από την ..... και κάτω θέλω, για να μην χαθούμε στα κωλοχώρια τα χωράφια και τους βάλτους.

Γ: Α, ωστε κωλοχώρια, εκεί που μένει η γιαγιά μου έ? Καλά κύριε πρωτευουσιάνε, πολύ θέλω να δώ εκεί που μένεις εσύ πως είναι...

Α: Καλά ότι πεις, αν και πραγματικά τώρα, μικρό χωριό μες στην μέση του πουθενά είναι...

Γ: Ναι, αλλά την ησυχία που έχει εκεί δεν την βρίσκεις πουθενά αλλού.

Α: Δεν διαφωνώ... Όποιος βγει έξω μετά τις 9 το βράδυ, το τρώνε οι λύκοι!

Γ: Καλά, πάψε τώρα. Και να λείπουν τα σχόλια σε παρακαλώ.

Α: Yawohl!

Γ: Και ο σαρκασμός επίσης.

Περνάει η ώρα...

Α: Νομίζω πως έχουμε χαθεί.... Μάλλον έπρεπε να πάρουμε τον άλλο δρόμο στην προηγούμενη διασταύρωση. Από δω έχει μόνο χωράφια. Δεν βλέπω πουθενά κανένα χωριό...

Γ: Μια χαρά πάμε, νομίζω το θυμάμαι το μέρος. Μετά απο δω είναι ένας δρόμος με μια διασταύρωση που θα μας βγάλει στο ..... και από κει μετά είναι όλο ευθεία.

Α: Οκ, συνεχίζουμε λοιπόν....

Μετά από πολύ ώρα......

Α: Εγώ επιμένω πως χαθήκαμε. Μισή ώρα οδηγώ και διασταύρωση δεν είδαμε... Πάμε πίσω

Γ: Όχι κάπου εδώ είναι. Συνέχισε.

Α: Εγώ λέω να γυρίσουμε πίσω. Όπως και να 'χει, σε λίγο νυχτώνει. Ας είμαστε τουλάχιστον κάπου κοντά σε πολιτισμό...

Γ: Αυτά τα σχόλια σου... Καλά πάμε σου λέω.

Άλλη μισή ώρα έτσι...

Γ: Α, να η διασταύρωση!

Α: Αυτό δεν είναι διασταύρωση, είναι κατσικόδρομος που θα μας βγάλει μάλλον πάνω σε καμμιά στάνη!

Γ: Δεν σου είπα ποτέ οτι πρέπει να στρίψεις στην διασταύρωση. Σου είπα μόνο πως αυτός ο δρόμος θα μας βγάλει σε μια διασταύρωση κοντά στο...

Α: Οπότε πάω ευθεία?

Γ: Ευθεία.

Α: Να ρίξω μήπως κι εγώ μια ματιά στον χάρτη?

Γ: Όχι εσύ οδήγα, καλά πάμε. Και σταμάτα να κοιτάς τα μπούτια μου!

Α: Μα εγώ δεν... Τον χάρτη ήθελα να δώ μόνο.

Γ: Καλά πάμε σου είπα. Τώρα κοίτα μπροστά σου και οδήγα.

Άλλα δέκα λεπτά έτσι....

Α: Κοίτα, έχει σκοτεινιάσει. Χωριό πουθενά, όσο μπορώ να δω...

Γ: Σιωπή ιχθύος.

Α: καλά, συνεχίζω

.................................................................................

Α: Α, ωραία ενα βενζινάδικο! Σταματάμε για βενζίνη και επ΄ευκαιρία ρωτάμε

Γ: Αφού σου είπα οτι καλά πάμε!

Α: Όπως και να 'χει, έχουμε πολύ λίγη βενζίνη. Σταματάμε, βάζουμε και ξαναξεκινάμε!

Γ: Μας φτάνει. Από την στιγμή που ανάψει το λαμπάκι, έχεις ακόμα 100 χιλιόμετρα μέχρι να μείνεις. Και ακόμα το λαμπάκι δεν έχει ανάψει...

Α: Ναι αλλά γιατί να το ρισκάρουμε? Ας βάλουμε να είμαστε σίγουροι...

Γ: Όχι, θα βάλουμε στο χωριό, στο βενζινάδικο του ..........

Α: Καλά, πάω πάσο. Πάντως να ξέρεις πως 'εχουμε χαθεί. Η διαδρομή που υπολόγισα εγώ ήταν γύρω στα 150 χιλιόμετρα κι εμείς οδηγούμε πάνω από 4 ώρες...

Γ: Δεν σου φταίω εγώ που σταματάς κάθε τρεις και λίγο.

Α: Μα εγώ δεν.... Τέλος πάντων, οδηγώ για να μην τσακωθούμε!

Γ: Και καλά θα κάνεις. Και πάτα το λίγο... Πιο γρήγορα πάω εγώ!

Α: Μα δεν ξέρω τον δρόμο και στην τελική εσύ οδήγα όπως θες εγώ θέλω έτσι, για ασφάλεια...

Γ: Καλά, κάνε ότι θες. Εγώ μια παρατήρηση έκανα

.................................................................

Αυτοκίνητο στον δρόμο.

Α: θα τον σταματήσω να ρωτήσω κι εσύ λέγε ότι θες.

Α: Πατριώτη, για το ...... καλά πάμε?

Οδηγός στο άλλο: Τί να σου πω ρε φίλε? Τον καινούργιο δρόμο δεν τον ξέρω καλά, αλλά αν θες την γνώμη μου, προχώρα ευθεία, έχει βενζινάδικο στα 5 χιλιόμετρα. Ρώτα εκεί.

Α: Ευχαριστώ πολύ και συγνώμη για το σταμάτημα!

Γ: Ωραία, τον σταμάτησες. Και τί κατάλαβες? Ούτε κι αυτός ήξερε.Τσάμπα χρόνο σπατάλησες ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε συνεχίσει!

Στο βενζινάδικο.

Βενζινάς: Πόσο να βάλω παιδιά?

Α: 10 ευρώ βενζίνη παρακαλώ και μια ερώτηση. Το ..... είναι μακριά?

Βενζινάς: Εκεί πας?

Α: Ναι....

Βενζινάς: Τότε καλύτερα να στο φουλάρω. Είναι από άλλη άκρη του κάμπου. Πρέπει να βγεις στην Εθνική να πας πίσω κτλπ...... Ολο μαζί, περίπου μια - μιάμιση ώρα δρόμος. Μα καλά πως και χαθήκατε? Δεν είχατε χάρτη μαζί?

Α: (γελώντας) Χάρτης υπάρχει, καλό πλοηγό δεν έχω μου φαίνεται....!!!

..............................................................................

Στον "σωστό" δρόμο για το χωριό

Γ: Ορίστε, με έκανες ρεζίλι και τί κατάλαβες? Λες και δεν θα μπορούσες να το βουλώσεις...
Αλλά όχι! Τα λάθη των άλλων να τους τα χτυπάμε! Όταν μας λένε για τα δικά μας, οτι οδηγούμε αργά, αμέσως να νευριάσουμε!!!

Μούτρα για το υπόλοιπο της διαδρομής....
Μα φταίω εγώ τώρα? Ώρες ώρες δεν σας καταλαβαίνω καθόλου κυρίες μου...

Μα ρε παιδιά...

Τελικά τόσον καιρό εδώ, έχω παρατηρήσει ένα πράγμα. Ενώ με διαβάζετε αννελιπώς καμμιά δεκαριά άτομα, μόνο δυο τρεις αφήνουν σχόλια απο κάτω... Εντάξει, το Ιστολόγιο δεν το γράφω για σας, κυρίως για μένα, αλλά παρ'όλα αυτά θα ήθελα να ξέρω αν σας αρέσει κιόλας, για να ξεκινήσουμε και μια κουβεντούλα πάνω σε αυτό... Οπότε, όσοι περνάτε από εδώ αφήστε κι ένα σχόλιο, ένα γεια στην τελική. Άντε μην ντρέπεστε, δεν θα σας δαγκώσω (εκτός βέβαια κι αν μου το ζητήσετε - αλλά αυτό αφήστε για άλλη στιγμή).

P.s: Αναρωτιέμαι αυτός /αυτή που έψαχνε για χαρτοσακούλες βοτάνων από τον Γκούγκλη τί γύρευε στο Ιστολόγιο μου, αλλά μάλλον δεν θα μάθω ποτέ...

Αγαπητό Ημερολόγιο

Αγαπητό μου ημερολόγιο.

Το ξέρω πως έχω μέρες να σου γράψω, αλλά με αυτά και μ'αυτά στο σπίτι, πρέπει να παραδεχτώ πως μου ήταν πολύ δύσκολο. Θες λιγάκι το διάβασμα, θες λιγάκι το τρέξιμο για το σπίτι, δεν είχα και πολύ χρόνο για σένα...
Γι' αυτό και σήμερα που θα σου γράψω, ελπίζω να με συγχωρέσεις για την πολυήμερη αποχή μου από τις λευκές σελίδες σου.

Α, δεν σου είπα, είδα ένα πολύ περίεργο όνειρο χτες.
Την θυμάσαι την κυρία που μένει από κάτω? Οχι? Έλα τώρα...
Εκείνη την 40άρα νοικοκυρά με τα δυο παιδιά, την μελαχρινή με τις κόκκινες ανταύγιες και τα ωραία βυζιά, το πολύ γλυκό πρόσωπο και τα σμαραγδί μάτια? Εκείνη που παίρνω μάτι κάθε φορά που βγαίνει στο μπαλκόνι να καπνίσει ή να απλώσει...
Την θυμήθηκες τώρα? Λαμπρά.

Που λές ονειρεύτηκα εκείνην χτες βράδυ...
Είχε βγει λεει έξω να απλώσει ως συνήθως, με εκείνο το άσπρο φανελάκι με την τιραντούλα που φοράει και που αφήνει λίγα στην φαντασία (ξέρεις πιο εννοώ χεχεχεχε) κι εκεί που άπλωνε τα μποξεράκια και τις φοβερες μαύρες κιλοτίτσες της με την δαντέλα της έπεσε μια κάτω... Εγώ λοιπόν σαν καλό παιδί (μιας και είχα βγει στο μπαλκόνι να κάνω το τσιγάρο μου) την είδα να πέφτει και αποφάσισα να κατέβω να την μαζέψω και να της την δώσω... Σου ορκίζομαι, στο όνειρο μου δεν είχα πονηρό σκοπό, μην φανταστείς, ο κάθε καλός γείτονας αυτό θα έκανε πιστεύω!

Μια και δυο λοιπόν, κατεβαίνω τις σκάλες να πάω στον ακάλυπτο να τη μαζέψω... Εκεί ανακαλύπτω πως τελικά και η ίδια την είχε δει να πέφτει και πως είχε κατέβει να την μαζέψει πρώτη, οπότε φαντάσου τώρα σκηνικό: Εγώ κι αυτή μαζί στον ακάλυπτο, απογευματάκι, μακριά από όλα τα αδιάκριτα βλέμματα (ξέρεις πως είναι ο ακάλυπτος μας, αν δεν περάσεις την πόρτα, ή δεν κρεμαστείς από το μπαλκόνι κοιτώντας κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση να δεις τίποτα). Εγώ κλασσικά με το τζινάκι μου και μια μπλούζα μαύρη κι εκείνη με μια βερμουδίτσα, το φανελάκι με τις τιράντες και ξυπόλυτη (ανακάλυψα στον ύπνο μου ότι έχει και πολύ όμορφα βαμμένα σκούρα ακροδάχτυλα και καλοσχηματισμένα πατουσάκια - βάλτο στα συν αυτό).

Όπως καταλαβαίνεις παραξενεύτηκε κάπως που με είδε εκεί, οπότε έπρεπε να της εξηγήσω τί ακριβώς γύρευα... Αυτό γαμώτο με μενα, πρέπει να το προσέξω. Όταν με στριμώχνουν ωραίες γυναίκες συνήθως άλλο θέλω να πω και αλλιώς μου βγαίνει. Μην σου πω πως καμμιά φορά χάνω γενικότερα τα λόγια μου... Ευτυχώς, μου περνάει σχετικά γρήγορα. Να μην στα πολυλογώ, πάλι τα σκάτωσα (η δικαιολογία του "βγήκα να πάρω αέρα" στον πιο άθλιο ακάληπτο που υπάρχει δεν είναι και πολύ λογική, δεν νομίζεις? Τέλος πάντων, το καλό είναι πως αυτή γέλασε, οπότε μάλλον δεν τα σκάτωσα και ολοκληροτικά και μου πρόσφερε (μιας και ήταν μόνη) να πάμε σπίτι της για καφέ...

Πήγαμε στο σπίτι της λοιπόν, έφτιαξε καφέ, τον ήπιαμε συζητώντας περί ανέμων και υδάτων και σε κάποια φάση χωρίς να το καταλάβω η κουβέντα πήρε μια άλλη τροπή (άλλο που δεν ήθελα κι εγώ). Άρχισε να μου λέει για τον άντρα της, πως δουλεύει πάρα πολλές ώρες στο γραφείο, πως δεν την προσέχει καθόλου, πως όταν γυρίζει σπίτι το μόνο που τον νοιάζει είναι να φάει και να κοιμηθεί, πως όταν τον γνώρισε ήταν κούκλος, γλυκός και ομιλητικός ενώ τώρα έχει ασχημίνει και δεν έχει κανέναν να της κρατάει συντροφιά (Επίσης είχε πάρει και μια περίεργη στάση στον καναπέ με τις γάμπες μαζεμένες κάτω από του μοιρους της και με κοιτούσε συνέχεια στα μάτια σαν να ζητούσε κάτι)... Όπως καταλαβαίνεις κι εγώ, δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχος, έπρεπε να την βοηθήσω κάπως την γυναίκα... Και το ένα έφερε το άλλο, ο συμπονετικός λόγος έγινε καρφί, το απλό άγγιγμα έγινε χάδι, το χάδι έγινε χούφτωμα κάπου στο ενδιάμεσο άρχισαν και τα φιλιά και.....

Αγαπητό μου ημερολόγιο δεν ξέρω γιατί, αλλά και σήμερα το πρωί πάλι ξαναμμένος ξύπνησα...

Ξεσκίστηκα και φέτος το καλοκαίρι

Το παρόν άρθρο ουδεμία σχέση έχει με τον συγγραφέα (Αν θέλουμε το πιστεύουμε αυτό....)

Πήγαινε Σουηδία, να γνωρίσεις καμμιά δίμετρη ξανθιά γαλανομάτα, να σε βάλει κάτω να σ' αλλάξει τα φώτα να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι μετά....
Σας μοιάζει γνώριμο ε;
Ή μήπως το προτιμάτε καλύτερα κάπως έτσι:
ΟΥΑΟΥ, πήγες Σουηδία; Γνώρισες καμμιά (Να μην επαναλαμβάνομαι, ξέρετε πια).....

Η αλήθεια λοιπόν είναι πως όλοι λίγο πολύ έχουμε στο μυαλό μας τις Σουηδέζες σαν πλάσματα ονειρικά, πανέμορφα κι απατηλά, που έχουν τις γάμπες της Twiggy, κινούντε με την χάρη της Tyra Banks και φυσικά έχουν γνώσεις και καμπύλες πορνοστάρ...

Η πραγματικότητα όμως φίλε αναγνώστη/τρια δεν θα μπορούσε να απέχει πιο πολύ από την φαντασία. Γιατί ναι μεν οι Σουηδέζες είναι δίμετρες (θα υπάρξουν φορές που θα νιώσεις πραγματικά κοντός - και στο λέει ένας που "πατάει" το 1.85) αλλά επίσης φέρουν και εμπρόσθιο αερόσακο (ελληνιστί μπυρόκοιλο) που θα ζήλευε κάθε Harleας που σέβεται τον εαυτό του και την μηχανή που καβαλάει. Όσο για την χάρη, έχεις δει ποτέ Ιπποπόταμο να ζευγαρώνει; κάτι παρόμοιο φαντάσου.

Αφού τελικά βρεις την Σουηδεζάρα των ονείρων σου (μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις - άντε, λιγότερο χάλια από τις υπόλοιπες) καλό είναι να γνωρίζεις ορισμένα πράγματα για τον πολιτισμό τους μπας και βγεις αλλώβητος από αυτήν σου την εμπειρία.

Α) Το λεξικό το πέρνουμε μαζί μας παντού. Ακόμα και στο κρεβάτι:
Γιατί αν αρχίσει η κοκκόνα σου εν μέσω χαδίων και λοιπών, τα Kommuke Komen τρίβωντας κατά στομάχι μεριά να ξέρεις τουλάχιστον τί σου λέει και πως να προφυλαχτείς:

1) Συγχαρητήρια, μόλις έγινες μπαμπάς (Εμ, η επόμενη πτήση για Ανταρκτική είπαμε;)
2) Πεινάω (έχει μείνει ακόμα μισό βόδι στο ψυγείο, να στο φέρω;)
3) Θέλω κι άλλο / άλλα (οργασμό, χάδια, τρίψιμο στην κοιλίτσα, συμπληρώστε ότι θέλετε)
4) Τελείωνε (Άντε, μου τα 'πριξες, τέλειωνε κι εσύ μπας και κοιμηθούμε καθόλου απόψε)

Β) Μην περιμένεις γλύκες και έχε πάντα μαζί σου νούμερα από ραδιοταξί και τηλεκάρτες γιατί σε βλέπω στο δρόμο μεσάνυχτα και με το μποξεράκι: Οι 'Ελληνες της Σουηδίας θα σου πουν πως η μόνη Σουηδέζα που θα σε αφήσει να κοιμηθείς δίπλα της μετά το σεξ, ή είναι πολύ μεθυσμένη για να σε διώξει ή απλά βρήκε το τέλειο θύμα και θέλει να σε παντρευτεί. Διάλεξε και πάρε. Επίσης πρωινά στο κρεβάτι, καφέ και τα σχετικά, καλό είναι να τα ξεχάσεις πολύ πριν μπεις σπίτι της για να μην απογοητευτείς αργότερα. Το πολύ πολύ να σηκωθεί από το κρεβάτι να σου ανοίξει την εξώπορτα.

Γ) Η νοικοκυρά μέσα τους ξυπνά μετά τον γάμο (και αν): Αν σηκωθεις το βράδυ να πιείς νερό και δεν βρίσκεις ποτήρι, καλύτερα σκύψε πάνω από τον σορό τον απλύτων στο νιπτήρα και πιές από την βρύση. Άμα ψάξεις πολύ, κινδυνεύεις να πιείς από το μπολάκι της Goupa (όνομα σκύλου), ή από την θήκη που φυλάει η γιαγιά την μασέλα της.... Δεν θα ήθελες κάτι τέτοιο τώρα, σωστά;
Επίσης, καλό είναι να έχεις συνεχώς ρινίτιδα όσο θα βρίσκεσαι σπίτι της, καθώς η κρεβατοκάμαρα θα σου επαναφέρει λίγο τις μνήμες (και τις μυρωδιές) του θαλάμου νεοσυλλέκτων όταν υπηρετούσες μαζί με τα άλλα παλικάρια στο ένδοξο 35ο σώμα Πεζικού...

Δ) Η τσόντα με παρέα απαγορεύεται δια ροπάλου. Ειδικότερα δε αν η παρέα είναι θηλυκή και ενδιαφέρεσαι μετά να την αποπλανήσεις. Θα βάλει κάτι τόσο τρανταχτά γέλια που οποιαδήποτε όρεξη είχες για περαιτέρω εξέλιξη (ή καλύτερα ανέλιξη) των πραγμάτων, εξανεμίζεται. Επίσης, ακόμα κι αν θέλει (πράγμα σπάνιο) μην την αφήσεις ποτέ να πάρει πρωτοβουλίες επάνω στις στάσεις (ξέρετε τώρα, Κολιάτσου, πλατεία Αμερικής, Μενεμένης για τους Θεσσαλονικιούς)... Κινδυνεύεις να βρεθείς στο πρώτων βοηθειών με Διάστρεμα, μελανιές, ή στην καλύτερη με ένα τρομερό λουμπάγκο! και δεν λέει να περπατάς για μέρες, κοιτώντας τα παπούτσια του κόσμου..

Ε) Προσοχή στις περιπλανήσεις εσωτερικών χώρων. Τα σπίτια των Σουηδών ακολουθούν την τεχνική και την τεχνοτροπία "μεθυσμένος μηχανικός", με αποτέλεσμα στο ίδιο σπιτάκι να συναντάς τρία ή και παραπάνω ανισομετρικά επίπεδα (άλλα πάνω και άλλα κάτω). Σηκώνεσαι το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι και καταλήγεις ξαπλωμένος στο μπάνιο σε ένα είδος λούμπας δυο σκαλιά πιο κάτω από το επίπεδο που ήσουν πριν, με ένα καρούμπαλο ίσα με καρύδι και τα νεύρα σερπαντίνες.

ΣΤ) Πιπί σαν το Ελλάντα γιοκ. Και αυτό γιατί οι χέστρες των Σουηδών είναι πολύ κοντές. Και όταν λέμε κοντές εννοούμε περίπου το μισό ύψος από τις δικές μας και κολλημένες στον τοίχο. Άσε που και για να τις φτάσεις πρέπει αυτή την φορά να ΑΝΕΒΕΙΣ 1-2 σκαλιά (κατά το Ε). Οπότε γεννιέται ένα μεγάλο πρόβλημα τα πρωινά ή μετά την πράξη αν θες να κάνεις πιπί... Κι αυτό γιατί ως γνωστών ο "πιτσιρίκος" δεν λυγίζει αν δεν πατήσεις τα 40.

Οι λύσεις 3:

1) Παγάκια από την κατάψυξη: Οι Σουηδοί δεν χρησιμοποιούν παγάκια. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό το μικρό τετράγωνο άσπρο πράγμα που βρήκες και έβαλες στο μόριο σου ήταν παγωμένο λίπος (τί ζώου δεν ξέρω και δεν με νοιάζει - εσύ το έβαλες) ή κάποιο κομμάτι ψαριού ή αυγών ψαριού που είχε ξεμείνει στην κατάψυξη. Τώρα που έμαθες και ξενέρωσες, κατούρα ελεύθερα. Λογικά θα σου έχει πέσει.

2) Η λύση του ανοικτού αγρού: Παίρνεις μια γερή ανάσα και πριν βγεις, κάνεις τον σταυρό σου (όσοι μπορείτε δηλαδή) να μην πάθει κάνα κρυοπάγημα ο πιτσιρίκος ή οι πατούσες σου, ανοίγεις το παράθυρο βγαίνεις στο μπαλκόνι και χαίρεσαι την ωραία φύση... Μόνος κίνδυνος να στην πέφτουν και να ξερογλύφοντε όλες οι γιαγιάδες της περιοχής κάθε φορά που θα σε βλέπουν..

3) Η λύση της μπανιέρας: Κυρίες μου, μια προειδοποίηση. Πριν αρχίσετε τα Ιου και τα Μπλιαχ να σας ενημερώσω πως κανονικά ότι δεν γνωρίζετε δεν σημαίνει αναγκαστικά και πως δεν γίνεται κατά καιρούς μεγάλης κρίσης. Ο συγκεκριμένος τρόπος χρησιμοποιείται παγκοσμίος και έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες καθώς δεν τραυματίζεται το μόριο και στην τελική γλιτώνεις και τα Push Ups πάνω από την λεκάνη. Μετά, αν είμαστε καλά εκπαιδευμένοι, μπορεί να παίρνουμε ταυτόχρονα και το ντους μας στην ίδια μπανιέρα, ώστε να εξαλειφτούν δια παντός τα "πειστήρια του εγκλήματος" μέσα στο σιφόνι.

Και αφού πέρασες με επιτυχία όλα αυτά, μπορείς να γυρίσεις περιχαρής πίσω στον τόπο σου και να κοκορεύεσαι σε γνωστούς και φίλους (στους κολλητούς όχι, δεν λέμε ποτέ ψέμματα) πως ξεσκίστηκες και φέτος το καλοκαίρι στην Σουηδία!

Caldo, troppo caldo.......

Συγνώμη που δεν γράφω αρκετά συχνά πλέον, το μπλογκάκι του Ξενιτεμένου βρίσκεται υπό μερικές διακοπές (στην όμορφη - για τους άλλους Κέρκυρα) και ολική ανανέωση (αν βρω το κουράγιο να την τελειώσω)... Καλές διακοπές και μπάνια σε όλους!!!

P.s: Ομορφούλα κοκκινομάλλα (ξέρεις εσύ) συγνώμη που δεν απάντησα χτες αλλά ήμουν ήδη στο σκάφος, βολόδερνα στα ανοιχτά και γύρισα πίσω κατά τις 2.30 το βράδυ (και χωρίς την συνοδεία λιμενικού ως συνήθως - γερνάω γαμώτο, γερνάω). Επίσης σου βρήκα και μια Ελληνοολλανδέζα εδώ... Αν θες να μάθεις τίποτα....
Α, και μην το ξεχάσω! Οι καρχαρίες και τα σκυλόψαρα του Ιονίου, δεν τρώνε ανθρώπους. Καρατσεκαρισμένο! οπότε μπανάκια άφοβα όταν έρθεις!

Ημερολόγιο ενός κολασμένου, part 1

7η και τέταρτο πρωινή: Ταρα ταρίιιιιι.... Πολύ μου αρέσουν αυτά τα νέα ξυπνητήρια που μπορείς να γράψεις ότι θες (αρκεί να μην υπερβαίνει τα 30 δεύτερα) και να στο παίξουν την προκαθορισμένη ώρα. Και καθώς εγώ για να σηκωθώ πρωί (ειδικά τώρα το καλοκαίρι) πρέπει να γυρίσει το σύμπαν ανάποδα και να κάνει κωλοτούμπες, σαν ήχο καλημερίσματος έχω μια στρατιωτική σάλπιγγα πάνω από το κεφαλάκι μου που "παίζει" το πρωινό εμβατήριο (πιο πριν είχα βάλει κοκόρια, αλλά δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα - συνέχιζα να κοιμάμαι βλέποντας κόκορες κρασάτους). Αναρωτιέμαι πάντως, γιατί όλη η πολυκατοικία βαράει προσοχές εκείνη την ώρα, μα θα τους περάσει πιστεύω με τον καιρό....

7η και μισή με 8η και μισή πρωινή: Η ώρα του διαλογισμού. Φραπές με δυο δάχτυλα αφρό (σε ποτήρι παγωτού, ώστε να χωράει ποσότητα) στο μπαλκόνι, μαζί με το πρώτο στριφτό της ημέρας. Είναι ωραίο να ξεκινάς την μέρα σου έτσι.

8η και τριανταφεύγα πρωινή: Ώρα να μετατραπώ σε Μαίρη Παναγιωταρά (να με δει καθαρό η μανουλίτα μου, αμ πως;). Κρας, μπου μπουμ μπουμ, μπινγκκκκκ, οι θόρυβοι του πλυντηρίου μου (κάτι έχει πάθει τους τελευταίους εχμ εχμ εχμ, 8 μήνες, και ακόμα δεν έχω δεήσει να φωνάξω τεχνικό ή να το ανοίξω εγώ). Δεν βαριέσαι, από Σεπτέμβρη το κοιτάω.

9η πρωινή: Ένα περίεργο πράγμα, εκεί που είμαι έτοιμος να στρώσω το καλλίγραμμο κωλαράκι μου για διάβασμα, τσουπ, το πρώτο ΣΜΣ της ημέρας "στον όμιλο σε μια ώρα, για Ιστιοπλοΐα. Θα έχω έτοιμη την βάρκα, στο νερό, και φραπέ έτοιμο. Μάρκο". Μετά από τέτοια πρόσκληση έχει κανείς όρεξη για διάβασμα, όχι πείτε μου. Εγώ πάντως δεν και ειδικά αν κάποιος άλλος έχει ήδη τραβήξει το ζόρι να αρματώσει το σκάφος για μένα. Τελικά αυτόν τον τύπο τον πάω με χίλια. Μέσα στο μυαλό μου βρίσκεται.

Πρώτη παρένθεση: Ο Μάρκο είναι ένας 35άρης Ιστιοπλόος, πανέξυπνος και σχετικά σε καλή φόρμα (λεπτός, γεροδεμένος, όχι μπυρόκιλο) αλλά ρεμάλι (κάτι σαν την El μας να φανταστείς) καθηγητής Ηλεκτρονικής σε ένα Πανεπιστήμιο μες την μέση του πουθενά, ο οποίος έχει τρία καλά: Λατρεύει τα απλά πράγματα, να μην του τα πρήζεις, και φυσικά την θάλασσα. Άμα τα 'χει, είναι υπέρ ευτυχισμένος. Άμα όχι...
Είναι ο αρχηγός μου στον όμιλο. Αυτός είναι ο υποδιευθυντής κι εγώ ένας απλός εκπαιδευτής Ιστιοπλόων και δικαστής Αγώνων. Βέβαια, αν μας δεις, νομίζεις πως συμβαίνει το αντίθετο. Ότι εγώ είμαι πιο πάνω από αυτόν, αλλά δεν βαριέσαι, that's life.

10η πρωινή: Όπως υποσχέθηκα, ήμουν στον όμιλο και μάλιστα στην ώρα μου (πράγμα σπάνιο για μένα) και έτοιμος να οργώσω τις θάλασσες, να δαμάσω τους τυφώνες, να παλέψω με τις σειρήνες, ή πολύ απλά όπως αποδείχτηκε σήμερα, να κάθομαι τρεις ώρες στην βάρκα και να παρακαλάω να φυσήξει λίγο μπας και κουνηθούμε (έπρεπε να φέρναμε και τίποτα μαζί μας για ψάρεμα. Την επόμενη φορά).

1η και μισή μεσημεριανή: Σπίτι μου σπιτάκι μου. Ένα γρήγορο ντους να φύγουν τα αλάτια (καμιά φορά το αποφεύγω κιόλας μου αρέσει να μένω με την αρμύρα), κάτι ελαφρύ για μεσημεριανό (μου είχε μείνει στο ψυγείο λίγο φρικα(ρι)σέ από προχτές) και φυσικά ένα μπουκαλάκι κρύο νερό, με μηλόξυδο και Almora. Σε βλέπω που πρασινίζεις και αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν ένας λογικός άνθρωπος να πίνει μια τέτοια αηδία, αλλά σε πληροφορώ πως είναι ένα κι ένα για την ελαφριά ηλίαση (μιλάνε δώδεκα + χρόνια εμπειρίας, οπότε αν θες άκου). Κι εξ' άλλου η γεύση του δεν είναι και τόσο χάλια, σαν να πίνεις λεμονάδα.

5η και μισή απογευματινή: Ώρα για υπολογιστική δουλειά. Να μεταφερθούν τα αρχεία της σημερινής εξόδου στον υπολογιστή, να αναλυθούν, να δούμε πού υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης και φυσικά να χαζέψουμε στο νετ (όλο και κάπου θα υπάρχει μια νέα τσόντα) και να παίξουμε με το Google Earth (είναι μεγάλος πειρασμός, το ξέρω). Μετά να γράψουμε κάτι στο μπλογκ, να φιλήσουμε σταυρωτά την Όλι (ο κάθε υπολογιστής μου είχε πάντα και ένα όνομα. Αυτή είναι η Όλι) και να την αφήσουμε να κατεβάσει γλυκά γλυκά καμμιά ταινία για το βράδυ ενώ εγώ θα φτιάχνω φραπεδιά στην κουζίνα στρίβοντας τσιγάρο.

CHEERIO!

Όταν.......

Όταν, το κρεβάτι τρίζει λόγω σεισμού κι εσύ μέσα στον ύπνο σου αναρωτιέσαι αν το καράβι έπεσε σε φουρτούνα...

Όταν, το μεσημέρι ανοίγεις την κατάψυξη να πάρεις παγάκια για φραπέ και σκέφτεσαι τί άλλα υλικά σου λείπουν για να φτιάξεις ένα καλό Mojito....

Όταν, στον ύπνο σου αντί να βλέπεις βυζαρούδες μελαχρινές (ή κοκκινομάλλες) με τουρλωτά οπίσθια βλέπεις παρθένες παραλίες με λευκό βοτσαλάκι και καταγάλανα νερά....

Όταν, βλέπεις τους ανθρώπους γύρω σου και αναρωτιέσαι "μα καλά πόσα μπάνια να έχουν κάνει αυτοί άραγε;"

Όταν, ξέρεις οτι πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσεις κι αντ' αυτού προτιμάς να φτιάχνεις καραβάκια από χαρτί...

Όταν, φοράς το μαγιό σου, τα γυαλιά του ηλίου, τις παντόφλες και παίρνεις την μεγάλη πετσέτα στον ώμο, μόνο και μόνο για να κάνεις ντουζάκι στην μπανιέρα.

'Όταν, αντί να κάτσεις το βράδυ ξάπλα στον καναπέ να δεις καμμια περιπέτεια, προτιμάς ένα ντοκιμαντέρ μέ θέμα την ζωή των δελφινιών στο Αιγαίο...

Τότε αγαπητέ αναγνώστη χρειάζεσαι ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ διακοπές, όπως κι εγώ.......

Από σήμερα το πρωί, έχω την τιμή να ανήκω στην αυλή της Βασίλισσας El. Καθώς όμως είμαι λιγάκι αλλεργικός σε κορώνες, τίτλους και αξιώματα (επίσης είμαι και αντιδραστικός από την φύση μου σε κάθε μορφή εξουσίας), εγώ για την τελετή στέψης θα φορέσω αυτό:

Αφού τελειώσει η γιορτή και περάσουμε πλέον σε πιο σημαντικά θέματα, θα πρέπει κι εγώ με την σειρά μου να πω λίγα πράγματα για μένα.... Let the κράξιμο begin:


Οι 5 αγαπημένες μου ταινίες (Δεν τις βάζω με σειρά προτίμησης γιατί βαριέμαι να σπάω το κεφαλάκι μου βραδιάτικα):

Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo

Good Bye Lenin

La vita è bella

Kidulthood

Johnny got his Gun

Ήθελα να βάλω και το "Στην φωλιά του κούκου" (Η καλύτερη κατά εμένα ερμηνεία του Jack Nicholson) αλλά είχα χώρο μόνο για 5 ταινίες οπότε... Επίσης, αν και δεν κλαίω, κάθε μια από αυτές τις ταινίες με αφήνει πάντα.... Συμπληρώστε ότι θέλετε.

Και περνάμε στα 5 αγαπημένα μου τραγούδια:

MANOWAR - Heart of steel
Born to walk against the wind
Born to hear my name
No matter where I stand I'm alone

Αυτό το τραγούδι με συντροφεύει πάντα όταν περνάω από γαμημένα λούκια...


IRON MAIDEN - Judgement of Heaven
If you could live your life again
Would you change a thing or leave all the same
If you had the chance again
Would you change a thing at all
When you look back at your past
Can you say that you are proud of what we've done
Are there times when you believe
That the right you thought was wrong

No comments. Μην ρωτάτε παρακαλώ

BRUCE DICKINSON - Tears of the dragon
I throw myself into the sea
Release the wave, let it wash over me
To face the fear I once believed
The tears of the dragon, for you and for me

Λατρεύω τις ιστορίες με τους γενναίους ιππότες, τα μυθικά τέρατα και τα δάκρυα του δράκου (tears of the dragon) ...

Και δύο ελληνικά:

ΠΥΞ ΛΑΞ - Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;

Εσύ δε μ' έμαθες ν' αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά
Στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες
Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά
Είν' η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες

Ένα από τα πρώτα ελληνικά τραγούδια που άκουσα και λάτρεψα...


ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - Πόρτο Ρίκο
ποίηση: Άλκης Αλκαίου
"Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"

Τι να πω... Είμαι κι εγώ ένας Καββαδιοπληκτος θαλασσόλυκος

Αγαπημένα βιβλία.....

Jack London - Αγάπη για την ζωή (σκληρό, αλλά πραγματικό. Μέσα στην άγρια φύση Ο κυνηγός το θήραμα, και τα όρια τους για επιβίωση)

Ιούλιος Βερν - 10.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα (κλασσικό και πολυαγαπημένο. Ο πόλεμος του Κάπταιν Νεμο, κυρίως με τον εαυτό του...)

de Saint Exupery - Ο μικρός πρίγκιπας (Ίσως το πιο γλυκό βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ)

Wilhelm Reich - Άκου ανθρωπάκο (Αν και δεν κολλάει με τα υπόλοιπα, θα έχει πάντα μια εξέχουσα θέση στην βιβλιοθήκη μου)

Μίμης Ανδρουλάκης - Το Τανγκο του Τσε

Μια Ιστοριούλα - Ποιός λέτε να νικήσει?

Βρισκόμαστε στο έτος 2009. Όλη η Ελλάδα βρίσκεται στο έλεος των αντικαπνιστών.
Όλη; Ευτυχώς όχι όλη, καθώς υπάρχει ακόμα ένα χωριουδάκι κάπου στην Κέρκυρα που οι κάτοικοι του αντιστέκονται και θα αντιστέκονται πάντοτε στον κατακτητή.

Ας περάσουμε όμως να δούμε αναλητικότερα τους ήρωες της Ιστοριούλας μας:

Αρχηγός του χωριού, ένας Αφρικανός (ήρθε με ποδοσφαιρική μεταγραφή από Ζιμπάμπουε στην ομάδα του νησιού και παρέμεινε - γινόντουσαν αυτά ακόμα το 2009) εν ονόματει Ντουμ Ανιάζο.

Βοηθοί του αρχηγού και χέρια του (δεξί και αριστερό) άλλοι δυο ξένοι που κανείς δεν ξέρει ακριβώς την Ιστορία τους... Ο Μπομπ Φουγαράκης (πολεμιστής) και ο Βασίλης "Big" Μπάφος. Για τον τελευταίο, γνωρίζουμε πως είναι Ελληνοαμερικανός από το Τέξας και πως στο νησί εκτρέφει γελάδια και βουβάλια.

Άλλοι σημαντικοί κάτοικοι του χωριού, ο Γιάννης Ρίζλας κατασκευαστής τσιγαροχάρτων και φίλτρων και ο άσπονδος φίλος του (Ν)άσος Άφιλτρος, καπνοπαραγωγός. Αυτοί οι δύο μπλέκονται πολύ συχνά σε καυγάδες γιατί ο Ρίζλας κατηγορεί τον Άφιλτρο πως με τα καπνά του δηλητηριάζει τον κόσμο καθώς είναι μπαγιάτικα, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο. Μετά από λίγες όμως φιλικές μπουνίτσες (και με την συμμετοχή και των υπολοίπων χωριανών - που δεν χάνουν ευκαιρία για έναν καλό καυγά), το θέμα λήγει σχετικά σύντομα

Επίσης ένα μικρό χωριό που σέβεται τον εαυτό του, δεν θα μπορούσε να μην έχει και έναν πρεσβύτερο, ο οποίος αν και Έλληνας 123 ετών παρακαλώ, ζητάει να τον φωνάζουν με το χαϊδευτικό "γερό πνευμόνι". Μεταξύ μας, αν και πνευμόνια μπορεί να έχει γερά, μάλλον η μνήμη του έχει εξασθενήσει και δεν θυμάται πλέον το πραγματικό του όνομα...

Για να "εξυμνεί" τα κατορθώματα των συγχωριανών του υπάρχει και ένας τροβαδούρος, μαέστρος στην χρήση ηλεκτρικής κιθάρας, μπάσου, μπουζουκιού και δεν συμμαζεύεται, με το όνομα Μάρκος Βάμβακας ή αλλιώς "Ο Θεριακλής" ο οποίος έχει και μια ειδική μαγική δύναμη. Καταφέρνει με την μπάσα μελωδική φωνή του να σαγηνεύει τα πλήθη, που τον εκλιπαρούν να σταματήσει να τραγουδάει για να μην λιποθυμήσουν από έκσταση.

Και τέλος ο παπάς του χωριού, ο Αρχιμ. Αστούρης στον οποίο το χωριό χρωστάει την ύπαρξη του. Μαέστρος στην χρήση και ταυτοποίηση νέων ποικιλιών καπνού και βοτάνων, ο Αρχιμ. Αστούρης παράγει με μυστική συνταγή που έμαθε την δεκαετία του '60 στα Μάταλα της Κρήτης και χάνεται στα βάθη των αιώνων, ένα ειδικό μείγμα καπνού που όταν το καπνίζεις γίνεσαι άτρωτος και υπεράνθρωπος. Η μυστική συνταγή αυτή όμως περνάει από στόμα Αρχιμανδρίτη σε αυτί Αρχιμανδρίτη, και έτσι δεν έχουμε λεπτομέρειες για την σύσταση της...

Και τώρα ας περάσουμε στο απέναντι στρατόπεδο:

Γύρω από το χωριό υπάρχουν 4 κέντρα απεξάρτησης από την Νικοτίνη.
Το Νικορέτ, το Βαρενικλίν, το Ζυμπάν και το Βουπροπιόν.

Αρχηγοί των 4 αυτών κέντρων απεξάρτησης είναι κατά σειρά οι:

Ε. Γκύου: Μητέρα τριών παιδιών (και φορέας διδύμων), στο Νικορέτ.

Π. Αθητικός: Είναι πρώην δημόσιος υπάλληλος με την κακή συνήθεια να επιβάλει την γνώμη του και στους άλλους - συχνά θα τον δείτε να έρχεται δίπλα σας την ώρα που καπνίζετε και να βήχει ηχηρά. Είναι στο Βαρενικλίν.

Μαρία Μικρή: Η αρχηγός και κλινικάρχης του Ζυμπάν. Προσοχή, μην την υποτιμάται! Κάτω από αυτό το μικροσκοπικό κουκούλι κρύβεται ένας πολύ επικίνδυνος άνθρωπος. Όσοι καπνιστές έκαναν το λάθος βλέποντας την να χοροπηδάει από δω και από κει ανέμελα και να τραγουδάει έχοντας στο στόμα το γλυφιτζούρι της, δεν πρόλαβαν να το μετανιώσουν. Καλύτερα να την αποπλανήσεις, παρά να σε πιάσει να καπνίζεις!

Johan Σπιούνος: Ο χειρότερος από όλους! Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς ποιος κρύβεται κάτω από την Χαρτοσακούλα που φορά πάντοτε στο κεφάλι. Οι λίγες πληροφορίες που έχουμε συλλέξει για αυτόν, μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως είναι Έλληνας της διασποράς (Από Γερμανία ίσως;) μικρομεσαίος, σπασαρχίδας, με σύμπλεγμα κατωτερώτητας και πως κατά πάσα πιθανότητα κατουριέται ακόμα στον ύπνο του.

Και τέλος ο Αρχηγός όλων, ο μέγιστος, ο "Αρχηγός του κράτους" όπως θέλει να τον φωνάζουν οι υποτελείς του, ο Ιταλός Τισεοκ Τσατσόνι. Ο Αρχηγός δεν εμπλέκεται στις εχθροπραξίες, αλλά αφήνει τους 4 επιτελάρχες του να καθαρίσουν γι' αυτόν. Απαντάται συνήθως στην Αθήνα, στο μέγαρο Μαξίμου, να τρέφεται γαλήνια από τις δάφνες της δόξας του...

Αχ αυτές οι νύχτες...

Αντίο........

Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glint on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you wake in the morning hush,
I am the swift, uplifting rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the soft starlight at night.
Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
Do not stand at my grave and cry.
I am not there, I did not die!



Αντίο μεγάλε και πρίμα στα πανιά σου!

Τραγουδάκι για να πάρετε δύναμη όσοι διαβάζετε...

Δυνατό τραγουδάκι, αλλά ωραίο. Είχα και καιρό να το ακούσω.
Αφιερωμένο εξαιρετικά, στην....

Σύνδρομο Ο.Δ.Τ.Ε, + Εξεταστική + Ζέστη =.......

Όλοι οι normal άνθρωποι αυτή την εποχή παίρνουν τα κουβαδάκια τους, τα φτυαράκια τους, τα μαγιό και τις ομπρελίτσες τους και ξεχύνονται στα εξωτικά νησάκια για μπάνιο στην θάλασσα και σεξ κάτω από τα άστρα... Υπάρχει βέβαια και η δική μου μικρή μερίδα ανθρώπων, αυτή του "γκαντέμη φοιτητή" που είναι αναγκασμένη μες στην ζέστη και το λιοπύρι να διαβάζει και να μαθαίνει τα πιο κουλά πράγματα... Όπως για παράδειγμα κλινική Ιολογία! Κι εκεί που λες αγαπητέ αναγνώστη - ε καλά δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου, κι εμείς αναγκαστήκαμε το 19.., το 20.. κτλπ. να κάτσουμε μεσα καλοκαιριάτικα για διάβασμα / δουλειά - να σου και το δεύτερο σύνδρομο. Αυτο του Ο.Δ.Τ.Ε ( Ότι Διαβάζω Το Έχω ).
Το λοιπόν, από την ημέρα που το ξεκίνησα το βιβλίο (περίπου 15 μέρες) έχω κολλήσει (στο μυαλό μου πάντα):

Α) Εγγεφαλίτιδα: Μα τον Γιαραμπή, ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς κατάφερα να βγω θετικός σε Babinski reflex τεστ, Brudzinski τεστ (εκείνο με το κεφάλι) και Kernig και να μην έχω τελικά τίποτα. Ομορφούλα aiutoooooo

Β) Τύφο: Ξύπνησα ένα πρωί με πρησμένες λεμφαδένες στο λαιμό (κατα εμένα) με μια ελαφριά κοκκινίλα στην κοιλιά (κατα όλους) και καθώς μετά ανέβασα και λιγάκι πυρετό... Επίσης είχα και μια ελαφριά ζαλάδα, έτρεχα και συχνά στο μπάνιο για τα παιρετέρω, νάτος ο Τύφος! Και όχι όποιος κι όποιος παρακαλώ! Tsutsugamushi fever (πολύ μου αρέσει το όνομα, φέρνει κάτι σε διαστροφή δεν νομίζετε;), που απαντάται μόνο στην Βόρνεο και στην Ιαπωνία (εκείνη η αεροσυνοδός που κόλλαγα στο μπαρ πριν ένα μήνα πρέπει να φταίει) χεχεχεχεχε.

Γ) Έπιχείλιο έρπη: Εκείνα τα μικρούτσικα σπυράκια που βγάζω καμμιά φορά στο κάτω χείλος, είναι καιρός να τα ελένξω...

Άντε, μόνο Dengue και κίτρινος πυρετός μου λείπει να κολλήσω από τα κουνούπια (για τον δεύτερο μάλλον δύσκολο, πρέπει ακόμα να έχω αντισώματα) και έχω κλείσει για φέτος!

My name is House. Doctor House...

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε παρακολουθήσει την πολυβραβευμένη Ιατρική σειρά που μας έρχεται από την Αμερική, οπότε αφήστε με να σας εξηγήσω λίγο...
Πρωταγωνιστής λοιπόν ο Δόκτορας House, ένας αντικοινωνικότατος, ευερέθιστος ανθρωπάκος σχεδόν κουτσός από το δεξί πόδι, που κατεβάζει χαπάκια Vicodin (Hydrocodone-Paracetamol) σαν καραμέλες για τον βήχα και ο μόνος λόγος που τον ανέχονται οι συνάδελφοι του, είναι γιατί είναι τέλειος στην δουλειά που κάνει...
Και από την άλλη εγώ. Ένας φιλόζωος μισάνθρωπος, πολέμιος της ανθρώπινης βλακείας σε όλες της τις μορφές, ευερέθιστος μέχρι αηδίας (ειδικά τις ημέρες που πονάω) σχεδόν κουτσός λόγω διαλυμένου γονάτου, αστραγάλου, κτλπ. που κατεβάζω χαπάκια Tylenol (Paracetamol/Steroids - έχω πάρει κατά καιρούς και πιο βαριά) και που οι συνάδελφοι / συναγωνιστές / συμφοιτητές με ανέχονται κυρίως γιατί με θεωρούν πολύ συνεργάσιμο (λέμε τώρα) και καλό ερευνητή....
Διακρίνετε καμμιά ομοιότητα?

Χεχεχε, γκουχ γκουχ γκουχ...

Το να διαολοστείλω κάποιον Ιταλό επειδή κάνει θόρυβο και δεν με αφήνει να συγκεντροθώ να διαβάσω, το κάνω αρκετά συχνά. Συνήθως μετά από κάνα δυο Σιχτίρια (ελληνικά, Αγγλικά και Ιταλικά) τα πράγματα ηρεμούν και με αφήνει στην ησυχία μου. Να βρίσω δύο ταυτόχρονα, και αυτό το έχω κάνει. Τρεις... Αν και δεν μου έχει τύχει, θεωρητικά είναι εφικτό.

Όταν όμως κάτω από το παράθυρο σου έχεις καμμιά 40αριά άτομα που ουρλιάζουν και χορεύουν γιατί η ομάδα του κωλοχωρίου (βλέπε Ανκόνα) κέρδισε σε φιλικό αγώνα την ομάδα ενός άλλου κωλοχωρίου (βλέπε Ρίμινι), εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν κάπως... Και ειδικά αν εσύ είσαι απορροφημένος και προσπαθείς να διαβάσεις για τα συμπτώματα και τους τρόπους εργαστηριακής αναγνώρισης της εγκεφαλίτιδας και των ιών που την προκαλούν....
Ε, ας πούμε πως τα νεύρα σου δεν είναι και στα πιο φυσιολογικά τους επίπεδα...

Το περιστατικό λοιπόν καλέ μου αναγνώστη έλαβε χώρα χτες βράδυ και είμαι σίγουρος πως οι από εδώ, οπαδοί και μη, θα το θυμούνται για πάρα πολύ καιρό...

Τί έκανα? Ω, μα είναι στοιχειώδες καλέ μου Γουάτσον: Όσο οι Ιταλοί ξελαρυγγιάζονταν για χάρη της "ομαδάρας", εγώ έβγαλα στο μπαλκόνι την Γαλανόλευκη (δώρο ενός Ελληναρά πρώην συγκατοίκου που δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτήν) έβαλα στο φουλ (όσο αντέχαν τα ηχειάκια μου δηλαδή) τον Υμνο του Ελ.Α.Σ ("Με το τουφέκι μου στον ώμο σε πόλεις κάμπους και χωριά"...), πήρα μια μια ειδική σφυρίχτρα που έχω για την Ιστιοπλοία (μία από εκείνες που θεωρητικά παράγουν έναν ήχο γύρω στα 90 με 100 decibel όταν φυσάς μέσα τους) και άρχισα να τραγουδάω κι εγώ φωναχτά τα δικά μου...

Και σε πληροφορώ, το κόλπο έπιασε! Για πόσο σταμάτησαν να φωνάζουν και άρχισαν να παρακολουθούσαν το show που έδινα, δεν λέγεται!
Γιατρέ μου (ναι ναι σε σένα λέω, την ομορφούλα) μήπως έχω τίποτε σοβαρό; Μήπως χρειάζεται να το κοιτάξω? Κι αν πρέπει, για τί ακριβώς ψάχνω?

Γαμώτο λέμε!!!

Εμένα που κάπνιζα στην ζούλα στο πανεπιστήμιο σε μια γωνίτσα, γιατί έξω είχε -5 ήξερες να με τρέχεις και να με πηδάς επί εξάμηνο για την παρανομία μου... ΕΣΥ σαν μεγάλος καθηγηταράς που καπνίζεις μέσα στο εργαστήριο, και μάλιστα κοντά σε μπουκάλια Αιθέρα και Κυκλοπροπανίου, γιατί δεν σου λέει κανείς τίποτα? Αει σιχτιρ δηλαδή εσύ και οι όμοιοι σου! Σας βαρέθηκα πια επικίνδυνοι χοντρομαλάκες...