Τον θυμάστε καθόλου??

Έφαγα φλασιά απίστευτη σήμερα με τον Dr. Dreez...
Ευτυχώς που υπάρχει και ο Γιουτιούμπας και τα ξαναβρήκα.
Ετσι, για να θυμηθουμε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!!

Αφιερωμένο στην El, τον Τρελογιατρό και όλα τα υπόλοιπα καρντάσια που με διαβάζουν που και που!

Για γέλια (ή για κλάμματα)

Ξέρετε τί είναι το σκοτάδι? Σύμφωνα με τον Albert Einstein δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έλλειψη του φωτός. Το ίδιο και το κρύο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έλλειψη θερμότητας. Συνεπώς, αν τα βραβεία Nobel μετρούσαν (πλέον ούτε και γι'αυτό είμαι σίγουρος) κατά κάποιο τρόπο την εξυπνάδα, την σοβαρότητα και την κατάρτιση ενός επιστήμονα, πολιτικού προσώπου ή ανθρώπου των γραμμάτων, τα βραβεία Ig Nobel που δίνονται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου, δεν θα μπορούσαν παρά να μετρούν την έλλειψη των παραπάνω ιδιοτήτων... Οι προτάσεις φέτος πολλές. Πάνω από χίλιες σε κάθε κατηγορία. Εγώ θα σας παραθέσω τις πιο διασκεδαστικές (κατά εμένα), χωρίς όμως τα ονόματα των ερευνητών (αρκετό κράξιμο θα φάνε σε λίγες ώρες)...

1) Ο ιός H1N1 (η γριπούλα που μας έχει κάνει τα γεννητικά πεπόνια, τον τελευταίο καιρό) μπορεί να μεταφερθεί στον άνθρωπο και από τα ζώα (και με μεγάλη πιθανότητα, 94%) κατά την διάρκεια.... Σεξουαλικής επαφής! (Καλή μου γουρουνίτσα πες μου σε παρακαλω, πότε ήταν η τελευταία φορά που αρρώστησες?)

2) Οι μπαμπουίνοι στην αιχμαλωσία, ελλείψει θηλυκών, μπορούν να αυτοϊκανοποιηθούν μέχρι και 15 φορές κατά την διάρκεια μιας ημέρας (Μωρε μπράβω αντοχές... Και δεν πιάνεται το χέρι τους ήθελα να 'ξερα??)

3) Τα δελφίνια, όπως και οι άνθρωποι, είναι τα μοναδικά είδη (ζώα ήθελα να γράψω, αλλά σέβομαι τα δελφινάκια) στο ζωικό βασίλειο, που κάνουν σεξ και για ευχαρίστηση! Δεν έχει παρατηρηθεί κανένα άλλο είδος με παρόμοια συμπεριφορά (και πως κατάλαβαν οτι η δελφινούλα το κάνει μόνο για την πλάκα της ε? άλλο ανεξήγητο..)

4) Κατά την διάρκεια της εγγυμοσύνης, οι θηλυκές θαλάσσιοι λέοντες, χρησιμοποιούν ένα είδος στοματικού σεξ, για να κατευνάσουν τις ορμές των αρσενικών (Τώρα μάλιστα! Άραγε γιατί οι θηλυκές του δικού μας είδους το αποφεύγουν συνήθως??)

5)Το λιοντάρι, έχει παρατηρηθεί πως κατά την αναπαραγωγική περίοδο, εκτός από τις θηλυκές του δικού του είδους μπορεί να πηδήξει και θηλυκά άλλων ειδών (ίαινες, τσιτάχ, τίγρεις) μέχρι και... μικρές αντιλόπες!!! (Τί να κάνεις άμα οι ορμόνες σου βαράνε κόκκινο? Αλλά πολύ σαβουρογάμης ρε παιδάκι μου. Ότι κινείται το πηδάμε...)

Και περνάμε σε άλλες κατηγορίες:

1)Έχουμε τον καθηγητή που πέρασε 3 χρόνια από την ζωή του μέσα σε αντρικές τουαλέτες, ψάχνοντας να βρει μια μέθοδο αποφυγής των γκραφίτι που βλέπουμε συχνά στους τοίχους. Και σύμφωνα με τα σχόλια του, η μέθοδος δουλεύει άψογα (αμα βρουν και μέθοδο να μας κόψουν το σεξ και το τσιγάρο εκεί μέσα, εγώ μεταναστέυω σε άλλον πλανήτη!)

2η στην λίστα η δοκτωρέσσα που κατασκεύασε το Σουτιέν μάσκα αερίων. Σε περίπτωση βιολογικού - Βιοχημικού πολέμου, μπορεί να μετατραπεί σε δύο "Hepa 2" μασκες επικάλυψης για την προστασία των αεραγωγών (ξέρετε, στοματάκι και μυτούλα)... Ουδέν σχόλιον

Και τέλος Παραραραμ παπαμ, το βραβείο Ιατρικής, στον ερευνητή που ανακάλυψε τον τρόπο να μας σταματήσει το ενοχλητικό λόξυγγα με..... Ναι ναι δεν κάνω πλάκα, με.... Ψηφιακά ελεγχόμενο δονητή για τον ερεθισμό του Ορθού ή κοινώς του κόλου (κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ, ευχαριστώ τους συνεργάτες μου που με βοήθησαν και με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια... Αν και πρέπει να παραδεχτώ πως κατά την διάρκεια αυτής της έρευνας, κυριολεκτικά τους ξεκόλιασα!)

Αυτά... Αν θέλετε να μάθετε και τα υπόλοιπα βραβεία, ορίστε το site....

http://improbable.com/

Καλή διασκέδαση!

Έτσι, γιατί έχω κέφια

Οι βάρβαροι όταν θέλουν να ονοματίσουν τον ομοφυλόφιλο χρησιμοποιούν τη λέξη gay, άντε το πολύ -πολύ homosexual.

Τι απίστευτη λεξιπενία!

Ενώ εδώ, στο λίκνο της φιλοσοφίας, στην χωρα με την αρχαιότερη κ πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου:

Το καβαλάει το καλάμι, το κρεμάει το κουρτινόξυλο, την υψώνει τη σημαία, τον σκαλίζει τον κήπο (σκυφτός), το χουφτώνει το γκλομπ, το τινάζει το λάστιχο (ποτίσματος), το πιτσιλάει το ποτιστήρι, το λαξεύει το μάρμαρο, την αμολάει την πετονιά, τη βάζει τη διπλή ταρίφα, το σουβλίζει το αρνάκι, τις τινάζει τις ελιές, το τραβάει το καζανάκι, τις σιγοβράζει τις φακές, το τρυγάει το αμπέλι, τις μελώνει τις δίπλες, το ισιώνει το παλούκι, τη σφίγγει την τανάλια, την ψυλλιάζεται τη δουλειά…

…τα σπάει τα μπετά, το σφυρίζει το πέναλτι, το λαδώνει το G3 (!), το ξυρίζει το φραγκόσυκο, τον ζαχαρώνει τον κουραμπιέ, τον ξυρίζει τον πίθηκο, την ξεφλουδίζει τη μπανάνα, το γυρίζει το μπιφτέκι, το γυαλίζει το παρμπρίζ, τα αλατίζει τα τουρσάκια, την ποτίζει τη γλαστρούλα, τα πατάει τα σταφύλια, τον λαδώνει τον σουμιέ, το φοράει το κολάν, το κουρεύει το γκαζόν, την κουνάει την καμπάνα, το καταπίνει το λουκούμι, το πασαλείβει το μιλφέϊγ, την τρώει τη σαντιγί, το ρουφάει το εκμέκ, τον μελώνει τον ζελέ, τον μπουκώνει τον γιαρμά, τη φουσκώνει τη σαμπρέλα, τον ψιλοκόβει τον πατσά, το κουρδίζει το ρολόι, το καίει το CD (?)…

…τη δουλεύει την αντλία, την ξυρίζει τη Χουάνα (!), το ταΐζει το Λιζοπαϊν στον Ροχέλιο (!!), τον προσκυνάει τον τελέστορα (από τα κοσμητικά επίθετα που αποδίδει ο Δημοσθένης –ένας είναι, βρε, ο Δημοσθένης- στον θεό Απόλλωνα), τον πατάει τον ναργιλέ, το ξύνει το καρότο, τον κουμπώνει τον σύρτη, τις γουστάρει τις οπίσθιες προβολές, τη στύβει τη σουπιά, το τρώει το σαγανάκι, το φέρνει βόλτες το καβούρι, τον τηγανίζει τον σπάρο, τη σπαρταράει τη συναγρίδα, τον τηγανίζει τον κιοφτέ, το ζαλίζει το κουνούπι, τον απλώνει τον τραχανά, το χαϊδεύει το γατάκι, τον λαδώνει τον μεντεσέ, τον ψαρεύει τον ροφό, το συνδέει το scart (!), το ρουφάει το αυγό…

…την αλείφει τη μερέντα, το αλατίζει το πιπέρι, το ανοιγοκλείνει το συρτάρι, τον φουσκώνει τον Αγιοβασίλη (!!), το χτενίζει το κανταΐφι, το ραντίζει το οικόπεδο, την καθαρίζει την πατάτα, το κόβει φέτες το αγγούρι, το τυλίγει το σουβλάκι, το ξεφλουδίζει το ακτινίδιο, τη βουτάει την παπάρα, το ρουφάει το αχνιστό, τη μαδάει τη μαργαρίτα, το σφίγγει το μπουλόνι, τον σουρώνει τον φιδέ, τη χαλαρώνει τη βαλβίδα, το τινάζει το χαλί, το φοράει το γουνάκι, τον κάνει βαθιά τον σταυρό του, το σαλιώνει το πούρο, το αλευρώνει το μπαρμπούνι…

…το γεμίζει το παστίτσιο, τον φιστικώνει τον μπακλαβά, το γυρίζει το κεμπάπ, το γυαλίζει το πόμολο, το βάζει το ψητό στο φούρνο, τις ρίχνει τις τιράντες, το σηκώνει το σακάκι, τη μελώνει την τηγανίτα, το φουρνίζει το κρεατάκι, το λαδώνει το παξιμάδι, το σηκώνει το ράσο, την τρίβει τη λαμπάδα, τον ανοιγοκλείνει τον διακόπτη, το ξετυλίγει το πηνίο, τον τρώει τον δρόγγο (ψάρι), τη βάζει την κάλτσα στο συρτάρι, του το πατάνε το γρασίδι, το μπουκώνει το πιροσκί, τον κρατάει τον στυλό (sic), το ρουφάει το μεδούλι, την τινάζει την αμυγδαλιά, την κουνάει την αχλαδιά, την προωθεί την κλήση, το μαστιγώνει το δελφίνι (!!)…

… την ξυρίζει τη μαϊμού, το ρίχνει το κρέας στο πορτ μπαγκάζ (!), τη σουζάρει την… κοσμοσφαίρα, τον ξεφλουδίζει τον γιαρμά, το αφαλατώνει το νερό, την καπακώνει τη λεκάνη, τις αλλάζει τις ταχύτητες, το μουχλιάζει το ροκφόρ (!!), το λαδώνει το κουλούρι, το γυαλίζει το κουτάλι, την τρίζει την όπισθεν, τον σφίγγει τον μπότζο, την ακούει ΟΛΗ (!!!)....

Αυτά είναι μόνο μερικά απ' όσα βρήκα στον Γούγλη... Σας φτάνουν??

Α, ωραία.....

Άλλα λέω και άλλα κάνω τελικά. Νομίζω όμως οτι αξίζει τον κόπο να γελάσετε λίγο πάντως!
Το τραγουδάκι γαλλικό, και καθώς δεν ήμουν σίγουρος για κάποιες λέξεις άφησα κάποιον άλλο να το μεταφράσει... Και ιδού το αποτέλεσμα.

Η μετάφραση αλα Babel fish:

Έναντι τη Θάλασσα Lyrics by Passi:

Δεν διαλέγει ούτε η προέλευσή του,
ούτε το χρώμα του δέρματός του (μια χαρά ως εδώ)
όπως ονειρεύεται το d' μια ζωή του κάστρου (το ποιό????)
Πότε ζει το γκέτο να γεννηθείτε l' etau γύρω από το λαιμό (ποιό γύρω από τον λαιμό???)
όπως Cosette για Hugo να γεννηθείτε treillis (να γεννηθείτε τρελοί μήπως?)
μέσα στη σύγκρουση και να ζητήστε πολύ μέγιστος. (ζήτησα μέγιστος αλλά δεν μου έδωσαν...)

Γιος του C.O.N.G.O αυτή η έχθρα j' έχετε στο M.I.C.R.O j' έχετε το l' βάρος των λέξεων. (άμα j'έχουμε, οκ... Ποιός είναι ο γιος του Κονγκό??)
να βγείτε το d' κάτω, να ονειρευτείτε για να σχίσει αυτόν τον (εντάξει, αρκετά καλά..)
που γίνεται πίνακα d' όπλα, των δακρυ'ων, γεγονός του αίματος και των αναφιλητών.

Calogero: Έναντι τη θάλασσα J' θα είχε να αυξηθείτε (ποιός, η θάλασσα??)
Αντιμετώπιση ενάντια στη γη J' μπορούσε να πεθάνει
Που σηκώνομαι me Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. (και το πας πού ρε φίλε???)

Passi: Tous les deux της ίδιας πλάκας. Και που απογοητεύονται tous les deux.
(πάλι καλά που δεν μετέφρασε κι αυτό γιατί θα τον έβριζα)
Calogero: Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου (καλά κάνεις)

Passi: C' είναι η ξηρασία σε μια γη ή το l' αυτός n' παύση (κρίμα, και ξεκίνησε τόσο ωραία...)
να σπείρει τη θλίψη μέσα στα μάτια που n' μπορεί να κλαψει το j' έχει τα πολλά μακρινά όνειρα. (κάτι πάει να γίνει..)
j' me είναι τόσο επαναστατικός, j' έχει πιει πολλά baratin (τί έχει πιεί λέει???)
και ca m' υπερβολικά μεθυσμένο. (καλό....)
Μέσα στη ζωή έχει εκεί συνδέσεις βασικά και συνδέσεις έχουν το μέγεθος, (τί συνδέσεις, ευρυζωνικές??)
t' as ένα ευρώ ή η σύνδεση του l' αποσπω, εκεί στο l' Κράτος, τα RMmistes, (Α,σε κλέβουν δλδ..)
τα " t' as qu' Α taffer. " Εάν t' είναι είναι κάτω το cravacher. (το ποιό είναι κάτω???)
Εάν t' είναι είναι κάτω το cravacher, το t' as qu' Α να απελευθερώστε. (πάλι το 'χασα...)
T' γνωστός as ca εσύ, l' επιθυμία d' να τσεπώστε patates, (εγώ τσεπώνω πατάτες, εσύ??)
να είναι αριστερά ευθύς έναντι τη θάλασσα μακρινός των galeres. (πείτε του πως δεν υπάρχουν πια γαλέρες, σας παρακαλώ....)
T' γνωστός as ca, l' επιθυμία του d' t' να βγείτε να διανείμει patates (άμα επιθυμεί να διανείμει πατάτες, πρόβλημα του, οκ?)
ευθείες αριστερές με έναν αέρα patibulaire (έναν αέρα τί????)

Calogero: Έναντι τη θάλασσα J' θα είχε να αυξηθείτε
Αντιμετώπιση ενάντια στη γη J' μπορούσε να πεθάνει Που σηκώνομαι me Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. (δεν τα ξαναλέω, διαβάστε παραπάνω)

Passi: Όλοι δύο της ίδιας πλάκας Και που απογοητεύονται όλοι δύο (ποίοι όλοι είναι δύο, κι εγώ πού είμαι??)

Calogero: Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου Έναντι τη θάλασσα C' είναι εσύ που αντισταμένος
(Τί είμαι εγώ λέει?? αντισταμένος???)
Αντιμετώπιση ενάντια στη γη Το όνομά σας στην απαρίθμηση όλος σας να είσαι Cite το που προσάγεται (και είναι έγκλημα αυτό τώρα???)

Passi: c' ανατολή l' ιστορία αυτού του φτερού που s' πνίγει μέσα στην πίσσα, (εμένα? 8α το σκίσω!!)
αυτήν την ύλη η του οποίου χώρα n' το Α κάνει την απόκτηση, αυτός που σηκώνεται (κάτι πάει να πει, αλλά χάνεται μέσα στον ποιητικό οίστρο)
se, repart a fond, στοχεύει το Πάνθεον, το j' στη θέση σε εκείνοι που έχουν,
l' έχει όπως μου potes l' έχει. Θέλει να αγγίξει τον ουρανό étoile (εγώ τον ουρανό μπλέ ξέρω...Τώρα μαθαίνω πως είναι étoile)
χωρίς χαμηλώνοντας το l' παντελόνι. (ώπα, δεν γυρίζουμε τσόντα!)
Πάρα πολύ λίγοι καλές νεράιδες και ένα υπερβολικά Cendrillon. (μα είναι τόσο Cendrillon...)
Calo-Passi 2004 πράξη.
Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. Που σηκώνομαι me Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. (ας πούμε πως βγάζει νόημα.)
Passi: Όλοι δύο της ίδιας πλάκας Και που απογοητεύονται όλοι δύο (δεν θα τα ξαναλέμε)
Calogero: Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου. (πάρτο, τί να σου πω...)
Passi: Όλοι δύο της ίδιας πλάκας Και που απογοητεύονται όλοι δύο
Calogero: Παίρνω το τελευταίο όνειρό μου.

Passi: Δεν διαλέγει ούτε την προέλευσή του, ούτε το χρώμα του δέρματός του όπως ονειρεύεται το d' μια ζωή του κάστρου Πότε ζει το γκέτο να γεννηθείτε l' etau γύρω από το λαιμό όπως Cosette για Hugo να γεννηθείτε treillis μέσα στη σύγκρουση και να ζητήσει πολύ μέγιστος. (άντε πάλι το μέγιστος... Αφού σου είπα, δεν δίνουν!!!)
Γιος του C.O.N.G.O αυτή η έχθρα j' έχει στο M.I.C.R.O (σ'έχει στην μπούκα μήπως??)
j' έχει το l' βάρος των λέξεων.
να βγείτε το d' κάτω, να ονειρευτείτε για να σχίσει αυτόν τον που γίνεται πίνακα d' όπλα, των δακρύων, γεγονός του αίματος και των αναφιλητών.
Έναντι τη θάλασσα Θέλει όλοι να αυξηθεί (Α, η θάλασσα λοιπόν...)
Calo-Passi υπερβολικά νέος για να πεθάνει (ο ποιός???)

Και τώρα η σωστή μετάφραση κατά μένα:

Κοιτώντας τη θάλασσα Lyrics by Passi:

Passi:
Δεν διαλέγουμε ούτε την καταγωγή
ούτε το χρώμα του δέρματός μας
όπως το ότι ονειρευόμαστε τη ζωή σ' ένα κάστρο
όταν ζούμε στο γκέτο
Γεννημένοι με τη μέγγενη γύρω από το λαιμό,
όπως η Cosette του Ουγκό.
Γεννημένοι σε σπίτι από πανί,
ενώ μαινόταν η σύγκρουση
Και ανεβήκαμε ψηλά

Γιοι του C.O.N.G.O
Για το μίσος που τρέφω για τους M.I.C.R.O, λόγια πολλά έχω να πω
που βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής μου.
Ονειρεύομαι να ξεσκίσω αυτόν τον πίνακα που φτιάχτηκε με όπλα,
με δάκρυα, με αίμα και αναφιλητά

Refrain (Calogero)
Κοιτώντας τη θάλασσα
Έπρεπε να μεγαλώσω
Κοιτώντας τη στεριά
Έπρεπε να πεθάνω
Ξαναστέκομαι στα πόδια μου
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά (δις)

Passi
Είμαστε κι οι δυο από (το ίδιο υλικό?? όχι ακριβώς, είμαστε ίδιοι)
Είμαστε κι οι δυο απογοητευμένοι (λέει κάτι ακόμα, αλλά το χάνω)
Calogero
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά

Passi
Ξερή είναι η γη όπου αναπαυόμαστε
και σκορπάει θλίψη
Σε μάτια που δεν μπορούν να κλάψουν, έχω πολλά όνειρα μακρινά
Έχω εξεγερθεί τόσες φορές, με παραμυθιάσαν άλλες τόσες
Κι αυτό με εξοργίζει
Η ζωή χτυπά στην κοιλιά, χτυπά στα πλευρά
Από το «δεν έχεις φράγκο/ευρώ», στο χτύπημα ?
Είναι το Κράτος, οι RMίτες, αυτοί που σου λένε «δεν έχεις παρά να...?
Αν είσαι στον πάτο, πρέπει να λιώσεις στη δουλειά.
Αν είσαι στον πάτο, πρέπει να λιώσεις στη δουλειά, δεν μπορείς να χαλαρώσεις.
Δεν ξέρεις πώς είναι να πρέπει να καταπίνεις τις προσβολές
Να είσαι στην αριστερή πλευρά, κοιτώντας τη θάλασσα μακριά από τις φυλακές
Δεν ξέρεις πώς είναι να πρέπει να βγεις να μοιράσεις πατάτες
Στην αριστερή πλευρά, με τον αέρα /φόβο της αγχόνης...

Refrain

Passi
Είμαστε κι οι δυο από (το ίδιο υλικό?? όχι ακριβώς, είμαστε ίδιοι)
Είμαστε κι οι δυο απογοητευμένοι (+και κάτι ακόμα)

Calogero
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά
Κοιτώντας τη θάλασσα
Είσαι αυτός που αντιστέκεται
Κοιτώντας τη στεριά
Το όνομά σου είναι στη λίστα
Με όλο σου το είναι
Καλεσμένος να είσαι εκεί

Passi
Είναι μια ιστορία από την πένα που ασφυκτιά μες το κατράμι
Αυτό το γκρίζο υλικό που καμιά χώρα δεν έχει κατακτήσει
Στεκόμαστε στα πόδια μας, απαντούμε από τα βάθη
Σημαδεύουμε το Πάνθεον
Δίνω μια σ' αυτούς που ήδη έχουν
Την έχω, όπως την έχουν και οι φίλοι μου
Θέλουμε να αγγίξουμε τον έναστρο ουρανό,
χωρίς να κατεβάσουμε τα παντελόνια
Πολλές μικρές καλές νεράιδες και πολλές Σταχτοπούτες.
Calo και Passi, 2004, δράση.

Refrain

Ονειρεύομαι για τελευταία φορά
Ξαναστέκομαι στα πόδια μου
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά

Passi
Είμαστε κι οι δυο από (το ίδιο υλικό?? όχι ακριβώς, είμαστε ίδιοι)
Είμαστε κι οι δυο απογοητευμένοι

Calogero
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά

Passi
Είμαστε κι οι δυο από (το ίδιο υλικό?? όχι ακριβώς, είμαστε ίδιοι)
Είμαστε κι οι δυο απογοητευμένοι

Calogero
Ονειρεύομαι για τελευταία φορά

Passi
Δεν διαλέγουμε ούτε την καταγωγή
ούτε το χρώμα του δέρματός μας
όπως το ότι ονειρευόμαστε τη ζωή σε ένα κάστρο
όταν ζήσουμε στο γκέτο
Γεννημένοι με τη μέγγενη γύρω από το λαιμό,
όπως η Cosette του Ουγκό.
Γεννημένοι σε σπίτι από πανί,
ενώ μαινόταν η σύγκρουση
Και ανεβήκαμε ψηλά

Γιοι του C.O.N.G.O
Για το μίσος που τρέφω για τους M.I.C.R.O, λόγια πολλά έχω να πω
που βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής μου
Ονειρεύομαι να ξεσκίσω αυτόν τον πίνακα που φτιάχτηκε με όπλα, με δάκρυα με αίμα και αναφιλητά

Κοιτώντας τη θάλασσα
Όλοι θέλουμε να μεγαλώσουμε
Ο Calo και ο Passi είναι πολύ νέοι για να πεθάνουν

Tώρα βγάζει νόημα, no?

Υ.Γ. Άλλαξα λίγο την σειρά των λέξεων για να βγάζει πιό πολύ νόημα, αλλά όχι πολύ

Γιατί είναι ωραίο να ξυπνάς χωρίς πόνο!

Αν και δεν συνηθίζω να ανεβάζω πολλά βίντεα στο μπλογκάκι μου (πόσο μάλλον δύο στην σειρά) δεν βρήκα κάτι καλύτερο να γράψω από μόνος μου (και σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ και πολύ σήμερα, έχω όλον τον κόσμο να γευτώ περπατώντας). Τρία ζήτω για τον μάγκα που ανακάλυψε την Παρακεταμόλη!!!! ΖΗΤΩ ΖΗΤΩ ΖΗΤΩ!!!!

Μια γλυκιά καλημέρα

Για όσους ξυπνήσατε από την "σωστή" πλευρα του κρεβατιού σήμερα

Πονάω λέμε

Δεν πρέπει να πιώ άλλο αναλγητικό

Κάνουν κακό στο στομάχι

Πάλι θα μαστουρώσω, με συνταγη γιατρού

και θα γελάω μόνος

Μην παίρνεις πολλά, κινδυνεύεις από εξάρτηση, "πάλι"

Μήπως να κάτσω στο κρεβατάκι να δω ταινία

Δεν γαμιέται λέω γω, πάω για διάβασμα!

Ανάποδες σκέψεις, από άνθρωπο που ξύπνησε ανάποδα...

• Αν τα βατράχια πηδάνε όλη την ώρα, τότε πως τα κάνουν τα παιδιά?
• Αν η Παναγία ήταν παρθένα όταν γέννησε τον Ιησού, και παρέμεινε, τότε πως ακριβώς τον έβγαλε? Με Καισάρικη ή από το στόμα?
• Μα ακόμα να ψοφήσουν τα κωλοκούνουπα?
• Τί ακριβώς σημαίνει η φράση "είμαι πνιγμένη"? Τότε πως μπορείς και μου μιλάς? Έχει το τηλέφωνο σήμα κάτω από το νερό? Ή μέσα στο μνήμα?
  
• Αφού βρέχει επί δυο μέρες και έχει καθαρίσει τα πάντα, γιατί η πόλη μου βρομάει ακόμα χειρότερα κι από υπόνομο?
• Αφού ο καφές υποτίθεται σε ξυπνάει (κι εγώ έχω πιει δύο ήδη) τότε γιατί ακόμα νυστάζω?
• Τί λέγανε οι παππούδες μας? "ήλιος με βροχή, σαν παντρεύονται οι φτωχοί"? Μα πόσους φτωχούς πια έχει αυτή η κωλόπολη. Και όλοι μαζί βρήκαν να παντρευτούν?
• Όταν στο νοσοκομείο ο γιατρός σε εξετάζει μαζί με άλλους 5 ασθενείς ταυτόχρονα (όλοι με τα ίδια συμπτώματα - στην ίδια λέσχη φάγαμε) δεν θα έπρεπε να σου κάνει και έκπτωση, λόγω μεγάλης παραγγελίας?
• Γιατί η ελληνική πίτα με γύρο, που ξεκίνησε ως το γεύμα των πιο φτωχών, πλέον κοστίζει τόσο πολύ?
• ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ακόμα να ψοφήσουν τα κωλοκούνουπα?
• Όταν λέμε "όποιος έχει την μύγα"... Πού την έχει, γιατί την έχει και στην τελική, γιατί δεν την αφήνει να φύγει? Για δόλωμα την κρατάει?

Αυτά τα πολλά... Πάω να στρώσω τον κολαρίνο μου μπας και διαβάσω καθόλου σήμερα

Έχω τις κλειστές μου σήμερα....

Εντάξει, σαν βίντεο δεν είναι και το καλύτερο, αλλά είναι το μόνο που βρήκα με την "πιο γλυκιά" φωνή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (η καλύτερη εκτέλεση κατά εμένα)

Ιδανικός κι ανάξιος εραστής

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Γιάννης Σπανός

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες...


Μα είναι να μην ανατριχιάζεις κάθε φορά που το ακούς?

Εκείνος κι εκείνη στο αυτοκίνητο

Μια αληθινή ιστοριούλα. Για ευνόητους λόγους (θ'ακούσω γκρίνια που το ανέβασα μετά) ονόματα και τοποθεσίες παραλείπονται....

Α: Λοιπόν, η απόσταση που έχουμε να καλύψουμε είναι σχετικά μεγάλη, αλλά εύκολη. Θες να οδηγήσεις εσύ και να σου λέω εγώ πώς θα φτάσουμε?

Γ: Καλύτερα οδήγα εσύ. Εγώ πιάνομαι τόσες ώρες στο τιμόνι...

Α: Μα αφού δεν τα καταφέρνεις καλά με τον χάρτη... Καλύτερα οδήγα εσύ και στην διαδρομή σταματάμε αν θες να ξεπιαστείς.

Γ: Όχι, οδήγα εσύ. Πιο γρήγορα θα φτάσουμε χωρίς στάσεις. Κι εξ΄άλλου εσύ την διαδρομή την ξέρεις...

Α: Πάνε χρόνια που την έκανα, δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα πια. Γι' αυτό παίρνω και τον χάρτη μαζι μας.

Γ: Καλά, δεν πειράζει. Λοιπόν οδηγάς εσύ κι εγώ θα σου λέω. Μόνο πήγαινε σιγά στις διασταυρώσεις, να προλαβαίνω να διαβάζω τις ταμπέλες.

Α: Όπως θες. Να σου ζωγραφίσω μήπως την διαδρομή στον χάρτη για να μην μπερδευτείς?

Γ: Ξέρω να διαβάζω τον χάρτη κι απο μόνη μου! δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου.

Α: Μα εγώ δεν... Για σένα το έλεγα....

Γ: Απλά οδήγα!

Α: Ότι πείτε ταγματάρχα μου!

Γ: Και ο σαρκασμός κομμένος!

Ξεκινάμε...

Γ: Στην επόμενη κόψε δεξια....

Α: Κοίτα, μέχρι να βγούμε από την πόλη ξέρω, το κάνω κάθε μέρα. Από την ..... και κάτω θέλω, για να μην χαθούμε στα κωλοχώρια τα χωράφια και τους βάλτους.

Γ: Α, ωστε κωλοχώρια, εκεί που μένει η γιαγιά μου έ? Καλά κύριε πρωτευουσιάνε, πολύ θέλω να δώ εκεί που μένεις εσύ πως είναι...

Α: Καλά ότι πεις, αν και πραγματικά τώρα, μικρό χωριό μες στην μέση του πουθενά είναι...

Γ: Ναι, αλλά την ησυχία που έχει εκεί δεν την βρίσκεις πουθενά αλλού.

Α: Δεν διαφωνώ... Όποιος βγει έξω μετά τις 9 το βράδυ, το τρώνε οι λύκοι!

Γ: Καλά, πάψε τώρα. Και να λείπουν τα σχόλια σε παρακαλώ.

Α: Yawohl!

Γ: Και ο σαρκασμός επίσης.

Περνάει η ώρα...

Α: Νομίζω πως έχουμε χαθεί.... Μάλλον έπρεπε να πάρουμε τον άλλο δρόμο στην προηγούμενη διασταύρωση. Από δω έχει μόνο χωράφια. Δεν βλέπω πουθενά κανένα χωριό...

Γ: Μια χαρά πάμε, νομίζω το θυμάμαι το μέρος. Μετά απο δω είναι ένας δρόμος με μια διασταύρωση που θα μας βγάλει στο ..... και από κει μετά είναι όλο ευθεία.

Α: Οκ, συνεχίζουμε λοιπόν....

Μετά από πολύ ώρα......

Α: Εγώ επιμένω πως χαθήκαμε. Μισή ώρα οδηγώ και διασταύρωση δεν είδαμε... Πάμε πίσω

Γ: Όχι κάπου εδώ είναι. Συνέχισε.

Α: Εγώ λέω να γυρίσουμε πίσω. Όπως και να 'χει, σε λίγο νυχτώνει. Ας είμαστε τουλάχιστον κάπου κοντά σε πολιτισμό...

Γ: Αυτά τα σχόλια σου... Καλά πάμε σου λέω.

Άλλη μισή ώρα έτσι...

Γ: Α, να η διασταύρωση!

Α: Αυτό δεν είναι διασταύρωση, είναι κατσικόδρομος που θα μας βγάλει μάλλον πάνω σε καμμιά στάνη!

Γ: Δεν σου είπα ποτέ οτι πρέπει να στρίψεις στην διασταύρωση. Σου είπα μόνο πως αυτός ο δρόμος θα μας βγάλει σε μια διασταύρωση κοντά στο...

Α: Οπότε πάω ευθεία?

Γ: Ευθεία.

Α: Να ρίξω μήπως κι εγώ μια ματιά στον χάρτη?

Γ: Όχι εσύ οδήγα, καλά πάμε. Και σταμάτα να κοιτάς τα μπούτια μου!

Α: Μα εγώ δεν... Τον χάρτη ήθελα να δώ μόνο.

Γ: Καλά πάμε σου είπα. Τώρα κοίτα μπροστά σου και οδήγα.

Άλλα δέκα λεπτά έτσι....

Α: Κοίτα, έχει σκοτεινιάσει. Χωριό πουθενά, όσο μπορώ να δω...

Γ: Σιωπή ιχθύος.

Α: καλά, συνεχίζω

.................................................................................

Α: Α, ωραία ενα βενζινάδικο! Σταματάμε για βενζίνη και επ΄ευκαιρία ρωτάμε

Γ: Αφού σου είπα οτι καλά πάμε!

Α: Όπως και να 'χει, έχουμε πολύ λίγη βενζίνη. Σταματάμε, βάζουμε και ξαναξεκινάμε!

Γ: Μας φτάνει. Από την στιγμή που ανάψει το λαμπάκι, έχεις ακόμα 100 χιλιόμετρα μέχρι να μείνεις. Και ακόμα το λαμπάκι δεν έχει ανάψει...

Α: Ναι αλλά γιατί να το ρισκάρουμε? Ας βάλουμε να είμαστε σίγουροι...

Γ: Όχι, θα βάλουμε στο χωριό, στο βενζινάδικο του ..........

Α: Καλά, πάω πάσο. Πάντως να ξέρεις πως 'εχουμε χαθεί. Η διαδρομή που υπολόγισα εγώ ήταν γύρω στα 150 χιλιόμετρα κι εμείς οδηγούμε πάνω από 4 ώρες...

Γ: Δεν σου φταίω εγώ που σταματάς κάθε τρεις και λίγο.

Α: Μα εγώ δεν.... Τέλος πάντων, οδηγώ για να μην τσακωθούμε!

Γ: Και καλά θα κάνεις. Και πάτα το λίγο... Πιο γρήγορα πάω εγώ!

Α: Μα δεν ξέρω τον δρόμο και στην τελική εσύ οδήγα όπως θες εγώ θέλω έτσι, για ασφάλεια...

Γ: Καλά, κάνε ότι θες. Εγώ μια παρατήρηση έκανα

.................................................................

Αυτοκίνητο στον δρόμο.

Α: θα τον σταματήσω να ρωτήσω κι εσύ λέγε ότι θες.

Α: Πατριώτη, για το ...... καλά πάμε?

Οδηγός στο άλλο: Τί να σου πω ρε φίλε? Τον καινούργιο δρόμο δεν τον ξέρω καλά, αλλά αν θες την γνώμη μου, προχώρα ευθεία, έχει βενζινάδικο στα 5 χιλιόμετρα. Ρώτα εκεί.

Α: Ευχαριστώ πολύ και συγνώμη για το σταμάτημα!

Γ: Ωραία, τον σταμάτησες. Και τί κατάλαβες? Ούτε κι αυτός ήξερε.Τσάμπα χρόνο σπατάλησες ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε συνεχίσει!

Στο βενζινάδικο.

Βενζινάς: Πόσο να βάλω παιδιά?

Α: 10 ευρώ βενζίνη παρακαλώ και μια ερώτηση. Το ..... είναι μακριά?

Βενζινάς: Εκεί πας?

Α: Ναι....

Βενζινάς: Τότε καλύτερα να στο φουλάρω. Είναι από άλλη άκρη του κάμπου. Πρέπει να βγεις στην Εθνική να πας πίσω κτλπ...... Ολο μαζί, περίπου μια - μιάμιση ώρα δρόμος. Μα καλά πως και χαθήκατε? Δεν είχατε χάρτη μαζί?

Α: (γελώντας) Χάρτης υπάρχει, καλό πλοηγό δεν έχω μου φαίνεται....!!!

..............................................................................

Στον "σωστό" δρόμο για το χωριό

Γ: Ορίστε, με έκανες ρεζίλι και τί κατάλαβες? Λες και δεν θα μπορούσες να το βουλώσεις...
Αλλά όχι! Τα λάθη των άλλων να τους τα χτυπάμε! Όταν μας λένε για τα δικά μας, οτι οδηγούμε αργά, αμέσως να νευριάσουμε!!!

Μούτρα για το υπόλοιπο της διαδρομής....
Μα φταίω εγώ τώρα? Ώρες ώρες δεν σας καταλαβαίνω καθόλου κυρίες μου...

Μα ρε παιδιά...

Τελικά τόσον καιρό εδώ, έχω παρατηρήσει ένα πράγμα. Ενώ με διαβάζετε αννελιπώς καμμιά δεκαριά άτομα, μόνο δυο τρεις αφήνουν σχόλια απο κάτω... Εντάξει, το Ιστολόγιο δεν το γράφω για σας, κυρίως για μένα, αλλά παρ'όλα αυτά θα ήθελα να ξέρω αν σας αρέσει κιόλας, για να ξεκινήσουμε και μια κουβεντούλα πάνω σε αυτό... Οπότε, όσοι περνάτε από εδώ αφήστε κι ένα σχόλιο, ένα γεια στην τελική. Άντε μην ντρέπεστε, δεν θα σας δαγκώσω (εκτός βέβαια κι αν μου το ζητήσετε - αλλά αυτό αφήστε για άλλη στιγμή).

P.s: Αναρωτιέμαι αυτός /αυτή που έψαχνε για χαρτοσακούλες βοτάνων από τον Γκούγκλη τί γύρευε στο Ιστολόγιο μου, αλλά μάλλον δεν θα μάθω ποτέ...

Αγαπητό Ημερολόγιο

Αγαπητό μου ημερολόγιο.

Το ξέρω πως έχω μέρες να σου γράψω, αλλά με αυτά και μ'αυτά στο σπίτι, πρέπει να παραδεχτώ πως μου ήταν πολύ δύσκολο. Θες λιγάκι το διάβασμα, θες λιγάκι το τρέξιμο για το σπίτι, δεν είχα και πολύ χρόνο για σένα...
Γι' αυτό και σήμερα που θα σου γράψω, ελπίζω να με συγχωρέσεις για την πολυήμερη αποχή μου από τις λευκές σελίδες σου.

Α, δεν σου είπα, είδα ένα πολύ περίεργο όνειρο χτες.
Την θυμάσαι την κυρία που μένει από κάτω? Οχι? Έλα τώρα...
Εκείνη την 40άρα νοικοκυρά με τα δυο παιδιά, την μελαχρινή με τις κόκκινες ανταύγιες και τα ωραία βυζιά, το πολύ γλυκό πρόσωπο και τα σμαραγδί μάτια? Εκείνη που παίρνω μάτι κάθε φορά που βγαίνει στο μπαλκόνι να καπνίσει ή να απλώσει...
Την θυμήθηκες τώρα? Λαμπρά.

Που λές ονειρεύτηκα εκείνην χτες βράδυ...
Είχε βγει λεει έξω να απλώσει ως συνήθως, με εκείνο το άσπρο φανελάκι με την τιραντούλα που φοράει και που αφήνει λίγα στην φαντασία (ξέρεις πιο εννοώ χεχεχεχε) κι εκεί που άπλωνε τα μποξεράκια και τις φοβερες μαύρες κιλοτίτσες της με την δαντέλα της έπεσε μια κάτω... Εγώ λοιπόν σαν καλό παιδί (μιας και είχα βγει στο μπαλκόνι να κάνω το τσιγάρο μου) την είδα να πέφτει και αποφάσισα να κατέβω να την μαζέψω και να της την δώσω... Σου ορκίζομαι, στο όνειρο μου δεν είχα πονηρό σκοπό, μην φανταστείς, ο κάθε καλός γείτονας αυτό θα έκανε πιστεύω!

Μια και δυο λοιπόν, κατεβαίνω τις σκάλες να πάω στον ακάλυπτο να τη μαζέψω... Εκεί ανακαλύπτω πως τελικά και η ίδια την είχε δει να πέφτει και πως είχε κατέβει να την μαζέψει πρώτη, οπότε φαντάσου τώρα σκηνικό: Εγώ κι αυτή μαζί στον ακάλυπτο, απογευματάκι, μακριά από όλα τα αδιάκριτα βλέμματα (ξέρεις πως είναι ο ακάλυπτος μας, αν δεν περάσεις την πόρτα, ή δεν κρεμαστείς από το μπαλκόνι κοιτώντας κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση να δεις τίποτα). Εγώ κλασσικά με το τζινάκι μου και μια μπλούζα μαύρη κι εκείνη με μια βερμουδίτσα, το φανελάκι με τις τιράντες και ξυπόλυτη (ανακάλυψα στον ύπνο μου ότι έχει και πολύ όμορφα βαμμένα σκούρα ακροδάχτυλα και καλοσχηματισμένα πατουσάκια - βάλτο στα συν αυτό).

Όπως καταλαβαίνεις παραξενεύτηκε κάπως που με είδε εκεί, οπότε έπρεπε να της εξηγήσω τί ακριβώς γύρευα... Αυτό γαμώτο με μενα, πρέπει να το προσέξω. Όταν με στριμώχνουν ωραίες γυναίκες συνήθως άλλο θέλω να πω και αλλιώς μου βγαίνει. Μην σου πω πως καμμιά φορά χάνω γενικότερα τα λόγια μου... Ευτυχώς, μου περνάει σχετικά γρήγορα. Να μην στα πολυλογώ, πάλι τα σκάτωσα (η δικαιολογία του "βγήκα να πάρω αέρα" στον πιο άθλιο ακάληπτο που υπάρχει δεν είναι και πολύ λογική, δεν νομίζεις? Τέλος πάντων, το καλό είναι πως αυτή γέλασε, οπότε μάλλον δεν τα σκάτωσα και ολοκληροτικά και μου πρόσφερε (μιας και ήταν μόνη) να πάμε σπίτι της για καφέ...

Πήγαμε στο σπίτι της λοιπόν, έφτιαξε καφέ, τον ήπιαμε συζητώντας περί ανέμων και υδάτων και σε κάποια φάση χωρίς να το καταλάβω η κουβέντα πήρε μια άλλη τροπή (άλλο που δεν ήθελα κι εγώ). Άρχισε να μου λέει για τον άντρα της, πως δουλεύει πάρα πολλές ώρες στο γραφείο, πως δεν την προσέχει καθόλου, πως όταν γυρίζει σπίτι το μόνο που τον νοιάζει είναι να φάει και να κοιμηθεί, πως όταν τον γνώρισε ήταν κούκλος, γλυκός και ομιλητικός ενώ τώρα έχει ασχημίνει και δεν έχει κανέναν να της κρατάει συντροφιά (Επίσης είχε πάρει και μια περίεργη στάση στον καναπέ με τις γάμπες μαζεμένες κάτω από του μοιρους της και με κοιτούσε συνέχεια στα μάτια σαν να ζητούσε κάτι)... Όπως καταλαβαίνεις κι εγώ, δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχος, έπρεπε να την βοηθήσω κάπως την γυναίκα... Και το ένα έφερε το άλλο, ο συμπονετικός λόγος έγινε καρφί, το απλό άγγιγμα έγινε χάδι, το χάδι έγινε χούφτωμα κάπου στο ενδιάμεσο άρχισαν και τα φιλιά και.....

Αγαπητό μου ημερολόγιο δεν ξέρω γιατί, αλλά και σήμερα το πρωί πάλι ξαναμμένος ξύπνησα...

Ξεσκίστηκα και φέτος το καλοκαίρι

Το παρόν άρθρο ουδεμία σχέση έχει με τον συγγραφέα (Αν θέλουμε το πιστεύουμε αυτό....)

Πήγαινε Σουηδία, να γνωρίσεις καμμιά δίμετρη ξανθιά γαλανομάτα, να σε βάλει κάτω να σ' αλλάξει τα φώτα να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι μετά....
Σας μοιάζει γνώριμο ε;
Ή μήπως το προτιμάτε καλύτερα κάπως έτσι:
ΟΥΑΟΥ, πήγες Σουηδία; Γνώρισες καμμιά (Να μην επαναλαμβάνομαι, ξέρετε πια).....

Η αλήθεια λοιπόν είναι πως όλοι λίγο πολύ έχουμε στο μυαλό μας τις Σουηδέζες σαν πλάσματα ονειρικά, πανέμορφα κι απατηλά, που έχουν τις γάμπες της Twiggy, κινούντε με την χάρη της Tyra Banks και φυσικά έχουν γνώσεις και καμπύλες πορνοστάρ...

Η πραγματικότητα όμως φίλε αναγνώστη/τρια δεν θα μπορούσε να απέχει πιο πολύ από την φαντασία. Γιατί ναι μεν οι Σουηδέζες είναι δίμετρες (θα υπάρξουν φορές που θα νιώσεις πραγματικά κοντός - και στο λέει ένας που "πατάει" το 1.85) αλλά επίσης φέρουν και εμπρόσθιο αερόσακο (ελληνιστί μπυρόκοιλο) που θα ζήλευε κάθε Harleας που σέβεται τον εαυτό του και την μηχανή που καβαλάει. Όσο για την χάρη, έχεις δει ποτέ Ιπποπόταμο να ζευγαρώνει; κάτι παρόμοιο φαντάσου.

Αφού τελικά βρεις την Σουηδεζάρα των ονείρων σου (μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις - άντε, λιγότερο χάλια από τις υπόλοιπες) καλό είναι να γνωρίζεις ορισμένα πράγματα για τον πολιτισμό τους μπας και βγεις αλλώβητος από αυτήν σου την εμπειρία.

Α) Το λεξικό το πέρνουμε μαζί μας παντού. Ακόμα και στο κρεβάτι:
Γιατί αν αρχίσει η κοκκόνα σου εν μέσω χαδίων και λοιπών, τα Kommuke Komen τρίβωντας κατά στομάχι μεριά να ξέρεις τουλάχιστον τί σου λέει και πως να προφυλαχτείς:

1) Συγχαρητήρια, μόλις έγινες μπαμπάς (Εμ, η επόμενη πτήση για Ανταρκτική είπαμε;)
2) Πεινάω (έχει μείνει ακόμα μισό βόδι στο ψυγείο, να στο φέρω;)
3) Θέλω κι άλλο / άλλα (οργασμό, χάδια, τρίψιμο στην κοιλίτσα, συμπληρώστε ότι θέλετε)
4) Τελείωνε (Άντε, μου τα 'πριξες, τέλειωνε κι εσύ μπας και κοιμηθούμε καθόλου απόψε)

Β) Μην περιμένεις γλύκες και έχε πάντα μαζί σου νούμερα από ραδιοταξί και τηλεκάρτες γιατί σε βλέπω στο δρόμο μεσάνυχτα και με το μποξεράκι: Οι 'Ελληνες της Σουηδίας θα σου πουν πως η μόνη Σουηδέζα που θα σε αφήσει να κοιμηθείς δίπλα της μετά το σεξ, ή είναι πολύ μεθυσμένη για να σε διώξει ή απλά βρήκε το τέλειο θύμα και θέλει να σε παντρευτεί. Διάλεξε και πάρε. Επίσης πρωινά στο κρεβάτι, καφέ και τα σχετικά, καλό είναι να τα ξεχάσεις πολύ πριν μπεις σπίτι της για να μην απογοητευτείς αργότερα. Το πολύ πολύ να σηκωθεί από το κρεβάτι να σου ανοίξει την εξώπορτα.

Γ) Η νοικοκυρά μέσα τους ξυπνά μετά τον γάμο (και αν): Αν σηκωθεις το βράδυ να πιείς νερό και δεν βρίσκεις ποτήρι, καλύτερα σκύψε πάνω από τον σορό τον απλύτων στο νιπτήρα και πιές από την βρύση. Άμα ψάξεις πολύ, κινδυνεύεις να πιείς από το μπολάκι της Goupa (όνομα σκύλου), ή από την θήκη που φυλάει η γιαγιά την μασέλα της.... Δεν θα ήθελες κάτι τέτοιο τώρα, σωστά;
Επίσης, καλό είναι να έχεις συνεχώς ρινίτιδα όσο θα βρίσκεσαι σπίτι της, καθώς η κρεβατοκάμαρα θα σου επαναφέρει λίγο τις μνήμες (και τις μυρωδιές) του θαλάμου νεοσυλλέκτων όταν υπηρετούσες μαζί με τα άλλα παλικάρια στο ένδοξο 35ο σώμα Πεζικού...

Δ) Η τσόντα με παρέα απαγορεύεται δια ροπάλου. Ειδικότερα δε αν η παρέα είναι θηλυκή και ενδιαφέρεσαι μετά να την αποπλανήσεις. Θα βάλει κάτι τόσο τρανταχτά γέλια που οποιαδήποτε όρεξη είχες για περαιτέρω εξέλιξη (ή καλύτερα ανέλιξη) των πραγμάτων, εξανεμίζεται. Επίσης, ακόμα κι αν θέλει (πράγμα σπάνιο) μην την αφήσεις ποτέ να πάρει πρωτοβουλίες επάνω στις στάσεις (ξέρετε τώρα, Κολιάτσου, πλατεία Αμερικής, Μενεμένης για τους Θεσσαλονικιούς)... Κινδυνεύεις να βρεθείς στο πρώτων βοηθειών με Διάστρεμα, μελανιές, ή στην καλύτερη με ένα τρομερό λουμπάγκο! και δεν λέει να περπατάς για μέρες, κοιτώντας τα παπούτσια του κόσμου..

Ε) Προσοχή στις περιπλανήσεις εσωτερικών χώρων. Τα σπίτια των Σουηδών ακολουθούν την τεχνική και την τεχνοτροπία "μεθυσμένος μηχανικός", με αποτέλεσμα στο ίδιο σπιτάκι να συναντάς τρία ή και παραπάνω ανισομετρικά επίπεδα (άλλα πάνω και άλλα κάτω). Σηκώνεσαι το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι και καταλήγεις ξαπλωμένος στο μπάνιο σε ένα είδος λούμπας δυο σκαλιά πιο κάτω από το επίπεδο που ήσουν πριν, με ένα καρούμπαλο ίσα με καρύδι και τα νεύρα σερπαντίνες.

ΣΤ) Πιπί σαν το Ελλάντα γιοκ. Και αυτό γιατί οι χέστρες των Σουηδών είναι πολύ κοντές. Και όταν λέμε κοντές εννοούμε περίπου το μισό ύψος από τις δικές μας και κολλημένες στον τοίχο. Άσε που και για να τις φτάσεις πρέπει αυτή την φορά να ΑΝΕΒΕΙΣ 1-2 σκαλιά (κατά το Ε). Οπότε γεννιέται ένα μεγάλο πρόβλημα τα πρωινά ή μετά την πράξη αν θες να κάνεις πιπί... Κι αυτό γιατί ως γνωστών ο "πιτσιρίκος" δεν λυγίζει αν δεν πατήσεις τα 40.

Οι λύσεις 3:

1) Παγάκια από την κατάψυξη: Οι Σουηδοί δεν χρησιμοποιούν παγάκια. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό το μικρό τετράγωνο άσπρο πράγμα που βρήκες και έβαλες στο μόριο σου ήταν παγωμένο λίπος (τί ζώου δεν ξέρω και δεν με νοιάζει - εσύ το έβαλες) ή κάποιο κομμάτι ψαριού ή αυγών ψαριού που είχε ξεμείνει στην κατάψυξη. Τώρα που έμαθες και ξενέρωσες, κατούρα ελεύθερα. Λογικά θα σου έχει πέσει.

2) Η λύση του ανοικτού αγρού: Παίρνεις μια γερή ανάσα και πριν βγεις, κάνεις τον σταυρό σου (όσοι μπορείτε δηλαδή) να μην πάθει κάνα κρυοπάγημα ο πιτσιρίκος ή οι πατούσες σου, ανοίγεις το παράθυρο βγαίνεις στο μπαλκόνι και χαίρεσαι την ωραία φύση... Μόνος κίνδυνος να στην πέφτουν και να ξερογλύφοντε όλες οι γιαγιάδες της περιοχής κάθε φορά που θα σε βλέπουν..

3) Η λύση της μπανιέρας: Κυρίες μου, μια προειδοποίηση. Πριν αρχίσετε τα Ιου και τα Μπλιαχ να σας ενημερώσω πως κανονικά ότι δεν γνωρίζετε δεν σημαίνει αναγκαστικά και πως δεν γίνεται κατά καιρούς μεγάλης κρίσης. Ο συγκεκριμένος τρόπος χρησιμοποιείται παγκοσμίος και έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες καθώς δεν τραυματίζεται το μόριο και στην τελική γλιτώνεις και τα Push Ups πάνω από την λεκάνη. Μετά, αν είμαστε καλά εκπαιδευμένοι, μπορεί να παίρνουμε ταυτόχρονα και το ντους μας στην ίδια μπανιέρα, ώστε να εξαλειφτούν δια παντός τα "πειστήρια του εγκλήματος" μέσα στο σιφόνι.

Και αφού πέρασες με επιτυχία όλα αυτά, μπορείς να γυρίσεις περιχαρής πίσω στον τόπο σου και να κοκορεύεσαι σε γνωστούς και φίλους (στους κολλητούς όχι, δεν λέμε ποτέ ψέμματα) πως ξεσκίστηκες και φέτος το καλοκαίρι στην Σουηδία!