Ημερολόγιο ενός κολασμένου, part 1

7η και τέταρτο πρωινή: Ταρα ταρίιιιιι.... Πολύ μου αρέσουν αυτά τα νέα ξυπνητήρια που μπορείς να γράψεις ότι θες (αρκεί να μην υπερβαίνει τα 30 δεύτερα) και να στο παίξουν την προκαθορισμένη ώρα. Και καθώς εγώ για να σηκωθώ πρωί (ειδικά τώρα το καλοκαίρι) πρέπει να γυρίσει το σύμπαν ανάποδα και να κάνει κωλοτούμπες, σαν ήχο καλημερίσματος έχω μια στρατιωτική σάλπιγγα πάνω από το κεφαλάκι μου που "παίζει" το πρωινό εμβατήριο (πιο πριν είχα βάλει κοκόρια, αλλά δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα - συνέχιζα να κοιμάμαι βλέποντας κόκορες κρασάτους). Αναρωτιέμαι πάντως, γιατί όλη η πολυκατοικία βαράει προσοχές εκείνη την ώρα, μα θα τους περάσει πιστεύω με τον καιρό....

7η και μισή με 8η και μισή πρωινή: Η ώρα του διαλογισμού. Φραπές με δυο δάχτυλα αφρό (σε ποτήρι παγωτού, ώστε να χωράει ποσότητα) στο μπαλκόνι, μαζί με το πρώτο στριφτό της ημέρας. Είναι ωραίο να ξεκινάς την μέρα σου έτσι.

8η και τριανταφεύγα πρωινή: Ώρα να μετατραπώ σε Μαίρη Παναγιωταρά (να με δει καθαρό η μανουλίτα μου, αμ πως;). Κρας, μπου μπουμ μπουμ, μπινγκκκκκ, οι θόρυβοι του πλυντηρίου μου (κάτι έχει πάθει τους τελευταίους εχμ εχμ εχμ, 8 μήνες, και ακόμα δεν έχω δεήσει να φωνάξω τεχνικό ή να το ανοίξω εγώ). Δεν βαριέσαι, από Σεπτέμβρη το κοιτάω.

9η πρωινή: Ένα περίεργο πράγμα, εκεί που είμαι έτοιμος να στρώσω το καλλίγραμμο κωλαράκι μου για διάβασμα, τσουπ, το πρώτο ΣΜΣ της ημέρας "στον όμιλο σε μια ώρα, για Ιστιοπλοΐα. Θα έχω έτοιμη την βάρκα, στο νερό, και φραπέ έτοιμο. Μάρκο". Μετά από τέτοια πρόσκληση έχει κανείς όρεξη για διάβασμα, όχι πείτε μου. Εγώ πάντως δεν και ειδικά αν κάποιος άλλος έχει ήδη τραβήξει το ζόρι να αρματώσει το σκάφος για μένα. Τελικά αυτόν τον τύπο τον πάω με χίλια. Μέσα στο μυαλό μου βρίσκεται.

Πρώτη παρένθεση: Ο Μάρκο είναι ένας 35άρης Ιστιοπλόος, πανέξυπνος και σχετικά σε καλή φόρμα (λεπτός, γεροδεμένος, όχι μπυρόκιλο) αλλά ρεμάλι (κάτι σαν την El μας να φανταστείς) καθηγητής Ηλεκτρονικής σε ένα Πανεπιστήμιο μες την μέση του πουθενά, ο οποίος έχει τρία καλά: Λατρεύει τα απλά πράγματα, να μην του τα πρήζεις, και φυσικά την θάλασσα. Άμα τα 'χει, είναι υπέρ ευτυχισμένος. Άμα όχι...
Είναι ο αρχηγός μου στον όμιλο. Αυτός είναι ο υποδιευθυντής κι εγώ ένας απλός εκπαιδευτής Ιστιοπλόων και δικαστής Αγώνων. Βέβαια, αν μας δεις, νομίζεις πως συμβαίνει το αντίθετο. Ότι εγώ είμαι πιο πάνω από αυτόν, αλλά δεν βαριέσαι, that's life.

10η πρωινή: Όπως υποσχέθηκα, ήμουν στον όμιλο και μάλιστα στην ώρα μου (πράγμα σπάνιο για μένα) και έτοιμος να οργώσω τις θάλασσες, να δαμάσω τους τυφώνες, να παλέψω με τις σειρήνες, ή πολύ απλά όπως αποδείχτηκε σήμερα, να κάθομαι τρεις ώρες στην βάρκα και να παρακαλάω να φυσήξει λίγο μπας και κουνηθούμε (έπρεπε να φέρναμε και τίποτα μαζί μας για ψάρεμα. Την επόμενη φορά).

1η και μισή μεσημεριανή: Σπίτι μου σπιτάκι μου. Ένα γρήγορο ντους να φύγουν τα αλάτια (καμιά φορά το αποφεύγω κιόλας μου αρέσει να μένω με την αρμύρα), κάτι ελαφρύ για μεσημεριανό (μου είχε μείνει στο ψυγείο λίγο φρικα(ρι)σέ από προχτές) και φυσικά ένα μπουκαλάκι κρύο νερό, με μηλόξυδο και Almora. Σε βλέπω που πρασινίζεις και αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν ένας λογικός άνθρωπος να πίνει μια τέτοια αηδία, αλλά σε πληροφορώ πως είναι ένα κι ένα για την ελαφριά ηλίαση (μιλάνε δώδεκα + χρόνια εμπειρίας, οπότε αν θες άκου). Κι εξ' άλλου η γεύση του δεν είναι και τόσο χάλια, σαν να πίνεις λεμονάδα.

5η και μισή απογευματινή: Ώρα για υπολογιστική δουλειά. Να μεταφερθούν τα αρχεία της σημερινής εξόδου στον υπολογιστή, να αναλυθούν, να δούμε πού υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης και φυσικά να χαζέψουμε στο νετ (όλο και κάπου θα υπάρχει μια νέα τσόντα) και να παίξουμε με το Google Earth (είναι μεγάλος πειρασμός, το ξέρω). Μετά να γράψουμε κάτι στο μπλογκ, να φιλήσουμε σταυρωτά την Όλι (ο κάθε υπολογιστής μου είχε πάντα και ένα όνομα. Αυτή είναι η Όλι) και να την αφήσουμε να κατεβάσει γλυκά γλυκά καμμιά ταινία για το βράδυ ενώ εγώ θα φτιάχνω φραπεδιά στην κουζίνα στρίβοντας τσιγάρο.

CHEERIO!