Υπάρχει μια υπομονή της άγριας φύσης-πεισματική, ακούραστη, επίμονη σαν την ίδια την ζωή- η υπομονή που κρατάει ακίνητη για ατελείωτες ώρες την αράχνη στον ιστό της, το φίδι στο κουλούριασμα του, τον πάνθηρα στο καρτέρι του. Η υπομονή αυτή χαρακτηρίζει ειδικότερα τη ζωή σαν κυνηγάει την ζωντανή της τροφή. Και χαρακτήριζε τον Μπακ, που δεν έφευγε από το πλευρό της αγέλης, επιβραδύνοντας την πορεία της, ερεθίζοντας τα νεαρά αρσενικά, παρενοχλώντας τα θηλυκά και τα μικρά τους και κάνοντας το πληγωμένο ελάφι να τρελαίνεται από απελπισία. Μισή μέρα κράτησε αυτό. Ο Μπακ έκανε τις επιθέσεις του απ' όλες τις μεριές, περικλείοντας την αγέλη μέσα σ' ένα ανεμοστρόβιλο φοβέρας ξεμοναχιάζοντας το θύμα του την στιγμή που ξανάσμιγε με τους συντρόφους του, εξαντλώντας την υπομονή των κυνηγημένων πλασμάτων, που είναι λιγότερη από την υπομονή των πλασμάτων που κυνηγούν....
Α ρε Jack (London), πάλι με έφτιαξες και έχω και διάβασμα γαμώτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου