Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Στις εκλογές της Ευρώπης... Ενα κόκκινο Ροδοπέταλο

Εν έτει 1983 στις βουλευτικές εκλογές μιας χώρας μακρινής, οι φοιτητές της Νομικής αποφάσισαν αντί για την ψήφο τους να ρίξουν στις κάλπες ροδοπέταλα, κόκκινα σαν το αίμα.
Ήταν μια ρομαντική πράξη που σκοπό είχε να δείξει την αγανάκτηση τους ως προς την πολιτική που ακολουθούσε η πρωθυπουργός τους. Για την ακρίβεια, μόλις μέσα σε μια τετραετία, αυτή είχε καταφέρει να εμπλέξει την χώρα της σε έναν πόλεμο στην άλλη άκρη της γης, να αφήσει να πεθάνουν από πείνα 9 πολιτικοί κρατούμενοι (άντρες του IRA), να περιορίσει τις ελευθερίες των πολιτών της για λόγους "ασφαλείας" και να διορίσει σαν υπουργό εσωτερικών της κυβέρνησης της, έναν πρώην Ναζιστή. Παρ' όλη την πράξη τους αυτή οι φοιτητές, δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την επονομαζόμενη "Σιδηρά Κυρία" να επανεκλεγεί πάλι και μετά πάλι στο ανώτατο αξίωμα της χώρας της... Καταλάβατε άραγε για ποια χώρα μιλάμε?

Το σκηνικό, γνώριμο. Μόνο που πλέον δεν μιλάμε για μια χώρα με αποικιοκρατικές τάσεις όπως η Αγγλία του '80, αλλά για μια "ενωμένη και διευρυμένη δημοκρατία" με το όνομα Ευρωπαϊκή ένωση. Για σκεφτείτε λίγο σας θυμίζουν τίποτα τα γεγονότα;
Λίγο καιρό πριν, η Ένωση αυτή πήρε μέρος σε έναν πόλεμο για την πάταξη ενός άλλου λαού (γιατί για λαό πρόκειται η Al Quaida και όχι για μια ακόμα τρομοκρατική οργάνωση - όπως μας θέλουν να πιστεύυμε - η οποία μάλιστα δεν μας έχει κάνει και τίποτα), όπως επίσης και στην καθαίρεση ένας δικτάτορα. Οι ηγέτες της αποφάσισαν και με συνοπτικές διαδικασίες, αφαίρεσαν τελείως τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων ύποπτων για τρομοκρατία και πλέον τους στέλνουν εν αναμονεί της δίκης πακετάκι στους συμμάχους μας στην Αμερική. Μας περιόρισαν τις ελευθερίες με την χρήση Ηλεκτρονικών διαβατηρίων, Βιομετρικών ταυτοτήτων, και ψηφιακών καμερών σε κάθε γωνιά δρόμου.. Για να μην μιλήσω και για την χρήση πιστωτικών και χρεοστικών καρτών. Όσο για τους πρώην Ναζιστές... Το αφήνω στην κρίση σας να τους αναγνωρίσετε αν μπορείτε.

Σε μια άλλη, μη δημοκρατική χώρα, υπήρχε ένα ποίημα που ξεκινούσε με αυτούς τους στίχους: "Ρωσσία ειν' η χώρα μου, το κόμμα ο θεός μου"... Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω αρχίσει κι εγώ να νιώθω κάπως έτσι. Γι αυτό λοιπόν κι εγώ:

ΑΡΝΟΥΜΑΙ να δεχτώ πως ένας πόλεμος γίνεται για την ειρήνη και για το δικό μου καλό. Κανείς δεν με ρώτησε αν θέλω, και αρνούμαι να πληρώσω για πολεμοφόδια ή να καταταγώ.

ΑΡΝΟΥΜΑΙ να παραδώσω τις ατομικές μου ελευθερίες έτσι εύκολα σε οποιονδήποτε. Κάποιοι έδωσαν και την ζωή τους ακόμα για να μπορώ εγώ να τις χαίρομαι (Έλληνα θυμήσου το '73!)

ΑΡΝΟΥΜΑΙ να κατηγοριοποιήσω τους ανθρώπους σε Gay, Αναρχικούς, Κομμουνιστές, Μαύρους, Δούλους, Ξένους και Ευρωπαίους, Χριστιανούς και Μωαμεθανούς. Σε όλους το ίδιο κόκκινο αίμα δεν κυλάει στις φλέβες; Γιατί λοιπόν μας ξεχωρίζετε;

ΑΡΝΟΥΜΑΙ να εξευτελιστώ για να σου αρέσω. Γεννήθηκα ελεύθερος στην ψυχή στο σώμα και στην σκέψη και ελεύθερος θέλω να παραμείνω μέχρι τέλους.

Γενικότερα ΑΡΝΟΥΜΑΙ την ενωμένη Ευρώπη. Θέλω μια ενωμένη Υφήλιο. Έναν κόσμο όμορφο κι αγγελικά πλασμένο. Έτσι κι αλλιώς οι ιδέες, οι σκέψεις και οι ψυχές των ανθρώπων δε χωράνε πίσω από κανένα σύνορο, κανεναν τοίχο, δεν υποτάσσονται και δεν κοστολογούνται από κανέναν.

"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ". Νίκος Καζαντζάκης

Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Ή σκίβουμε το κεφάλι, συμβιβαζόμαστε και λέμε κι ευχαριστώ "Ω μέγα Όρνεο" για την προστασία, ή παλεύουμε για τα ιδανικά και τις αξίες μας. Εγώ θα προτιμήσω τον δεύτερο δρόμο αν και πολύ πιο δύσκολο κι επικίνδυνο. Ποτέ δεν λίγησα το κεφάλι σε κανέναν που δεν θεωρούσα εγώ πως το άξιζε και δεν σκοπεύω ν' αρχίσω τώρα. Και καθώς ήδη τόσα χρόνια εδώ δεν έχω να ελπίζω σε τίποτα, δεν φοβάμαι κιόλας.

Συνεπώς 6-7 Ιουνίου, ΨΗΦΙΖΩ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ. Αυτούς που ΕΓΩ θεωρώ άξιους να κυβερνήσουν και ΟΧΙ αυτούς που μου επιβάλλουν. ΕΠΙΣΗΣ ζητάω το δικαίωμα το λευκό μου να σημαίνει ακριβώς αυτό όπως ορίζεται από το σύνταγμα ως "Άρνηση Ψήφου" και όχι να πηγαίνει υπέρ της πλειοψηφίας όπως το θέλει ο εκλογικός νόμος. Αλλιώς.....

Κόκκινα Ροδοπέταλα. Στο χρώμα του αίματος των αδικοχαμένων θυμάτων της Ευρώπης!

1 σχόλιο:

Dr Low είπε...

Τελικά είμαστε πολλοί...αλλά δεν μας ξέρουμε!
Ciao!