Ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει δεξιά..

Εν έτει 1943, σε έναν από τους φημισμένους λόγους του, ο Sir Winston Leonard Spencer Churchill, είχε πει την παρακάτω φράση. "Οι άνθρωποι πρέπει πάντα να διοικούνται. Όχι δίκαια πολλές φορές (το παραδέχομαι) αλλά πρέπει πάντοτε να διοικούνται. Αλλιώς θα εγκαθιδρυθεί μια αναρχία χωρίς προηγούμενο".

Κοιτώντας σήμερα το πρωί λοιπόν τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών για την Ευρωβουλή μετά λύπης μου ανακάλυψα στα ονόματα των εκλεγέντων, αυτά του Κώστα Πλεύρη και του Γεωργίου Καρατζαφέρη...

Μα είναι δυνατόν γαμώτο τέτοια μιάσματα να είναι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού μου? Ξεχνάς έτσι απλά ρε Έλληνα το 1940 και τον Μεταξά? Ξεχνάς τα γεγονότα που ακολούθησαν το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου και τον εθνικό διχασμό? Ξεχνάς την Χούντα τον Συνταγματαρχών και την εφταετία? Τα βασανιστήρια στην Μακρόνησο? Γιατί άφησες αυτό το 50% του πληθυσμού σου (αυτό που αντί να πάει στις παραλίες να ψηθεί έκατσε σπίτι του) να ψηφίσει τέτοιους ανθρώπους? Δεν σε ενδιαφέρει το μέλλον της χώρας σου?

Κι έστω οτι αυτό δεν σε ενδιαφέρει. ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ μέλλον για την επόμενη τετραετία δεν σε ενδιαφέρει καθόλου? Αξίζει τον κόπο να τους αφήσεις να σε πηδάνε τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να πας εσύ λίγες ώρες στην θάλασσα?

Το θυμάσε Έλληνα το slogan της Διεθνούς αμνηστίας, που παιζόταν για χρόνια στις τηλεοράσεις σου? "Γιατί εμείς οι Έλληνες ξέρουμε από προσφυγιά".. Έφευγες καραβάνι από τη χώρα σου και πήγαινες στην Γερμανία, στην Αμερική, στην Αυστραλία, για να βρεις δουλειά να θρέψεις τα παιδιά σου. Και πάντα γύρναγες πίσω με χαμόγελο να την ξαναδείς, ελπίζοντας πως κάποια μέρα θα μεγαλουργούσε. Τώρα που μεγαλούργησε όμως, δεν δίνεις το δικαίωμα στον Αλβανό, στον Ρώσο, στον Μαροκινό που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα να ζήσουν το δικό τους όνειρο... Και γιατί? Για να πας λίγες ώρες στην θάλασσα να μαυρίσεις...

Αλλά πάντα έτσι ήσουν Ελληνάκο. Ζούσες, ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Και σου αρέσει κιόλας! Μέχρι τώρα πάντοτε άκουγα τα προβλήματα σου και έστω κι αν δεν μπορούσα να σε βοηθήσω, είχες από μένα έναν συμπονετικό λόγο. Όχι πια. Είχες την δυνατότητα ν' αλλάξεις το μέλλον σου προς το καλύτερο και την πέταξες στα σκυλιά να την ξεσκίσουν. Μόνος σου αποφάσισες, έσπειρες ανέμους, ετοιμάσου τώρα να θερίσεις θύελλες.

Εγώ, ακόμα κι αν μένω σε μια χώρα ξένη με άλλα ήθη και έθιμα, παιδεύτηκα μήνες για να μπορέσω να βρω τρόπο να ψηφίσω. Κι αυτό γιατί για μένα η ψήφος μου, δεν ήταν ποτέ είδος ανταλλάξιμο. Δεν ήταν ποτέ δικαίωμα αλλά υποχρέωση, για να μπορώ μετά να βγαίνω με το κεφάλι ψηλά και να συχτιρίζω αυτούς που εγώ ψήφισα για τα κακώς κοίμενα. Εσύ Ελληνάκο, θα μπορείς? Κι έστω ότι το κάνεις... Με τον εαυτό σου και την συνείδηση σου, θα τα έχεις καλά?

Αντίο λοιπόν και καλή τύχη σου εύχομαι... Θα την χρειαστείς σίγουρα.